Moet een APP patenteerbaar zijn of niet? Dat is de vraag waar de Supreme Court in de USA binnenkort antwoord op moet geven in de volgende patentzaak: CLS Bank International heeft een APP op de markt gebracht om het risico dat een kopende partij niet betaald tot een minimum te beperken. Het is een soort driepartijen regeling waarbij koper eerst betaald aan de bank, en verkoper levert nadat het geld bij de bank binnen is. Verkoper ontvangt zijn geld echter nadat koper de ontvangst van de goederen heeft bevestigd. Niet al te ingewikkeld dus, ware het niet dat er een ander bedrijf is, namelijk Alice Corp uit Australië, dat al een gelijksoortige APP op de markt had gebracht. Alice Corp heeft deze APP ook nog eens volledig ‘dicht-gepatenteerd’. Alice Corp heeft CLS Bank International voor de rechter gedaagd, maar ondanks het patent, heeft de rechter CLS Bank International in het gelijk gesteld. De APP zou te abstract zijn en daarom ten onrechte gepatenteerd. Alice Corp liet het er niet bij zitten en inmiddels ligt de zaak voor bij de Supreme Court, de hoogste rechter in de USA.
Een enorm belangrijke zaak, want er staan biljoenen op het spel. Deze zaak wordt belangrijker geacht dan alle andere rechtszaken die momenteel in de USA spelen, inclusief de rechtszaak inzake de wet op de gezondheidszorg van Obama.
Het is natuurlijk ook een principiële zaak. Wanneer is iets patenteerbaar? Alleen het feit dat er software aan te pas komt, maakt een APP en softwaretoepassingen over het algemeen, niet uniek. Volgens de (lagere) rechtbank moet de toepassing niet abstract zijn, de functie moet uniek, definieerbaar en uitlegbaar zijn. Hmmm.
Grote ondernemingen als IBM, Microsoft en Google vinden dat besturingssoftware wel patenteerbaar moet zijn, maar staan wat coulanter tegenover de applicatiesoftware die op hun besturingssoftware draaien. Proef ik hier iets van een dubbele agenda? Wat getallen: in 1980 werden er 2000 softwaretoepassingen gepatenteerd. Dat is opgelopen tot ongeveer 40.000 patenten per jaar. Momenteel lopen er zo’n 400.000 patenten, alleen al in Amerika!
Voorstanders vinden dat de beperking een APP te kunnen patenteren innovatie zal afremmen. Immers, er valt geen winst meer te behalen, want eenieder kan de APP namaken. Tegenstanders van onbeperkt patenteren zeggen dat er een wildgroei aan patenten gaat ontstaan en dat dat alleen maar zal leiden tot meer rechtszaken. De claimadvocaten staan al klaar (zie hier het nieuwe businessmodel). In 2012 waren er al meer dan 5000 rechtszaken rond patenten. Softwarepatenten zorgen voor 50% van alle patentzaken in Amerika. En wordt je gedaagd, dan kan je rekenen op forse schadeclaims. De claimadvocaten werken op no cure no pay basis, en dat zegt genoeg!
Van de Supreme Court wordt verwacht dat zij met richtlijnen voor lagere rechters en voor software ontwikkelaars gaat komen. Een verrekt lastige opdracht dunkt mij. Uitspraak wordt verwacht in juni 2014.
Mijn voorkeur zou er naar uitgaan om alles vrij te geven zodat iedereen kan maken wat hij wil en kan voortbouwen op bestaande ontwikkelingen. Een meer vrije markt waarbij voor dezelfde functie verschillende APP’s op de markt kunnen worden gebracht zal juist tot innovatie leiden.
Knippen/plakken, andere naam er boven en hup daar heb je weer een APP moet verboden blijven.
Er is natuurlijk al heel veel software op de markt die vrij toegankelijk is en door iedereen gebruikt kan worden. Dat heeft de bedenkers ook geen windeieren gelegd en het heeft de innovatie ook niet afgeremd. Maar, hoewel heel veel software vrij voorhanden is, zijn mensen toch bereid geld te betalen voor gelijkwaardige producten van betrouwbare leveranciers.
Succes zal afhangen van de kwaliteit, service en betrouwbaarheid van de APP. Juist dat zal er toe bijdragen dat er innovatief gedacht en ontwikkeld gaat worden. Er blijft altijd gezocht worden naar onderscheidend vermogen. Zie de concurrentiestrijd tussen Samsung en Apple.
Men moet een APP kunnen kopen om zijn kwaliteit en niet omdat er geen anderen op de markt gebracht mogen worden. Dat geldt toch ook voor auto’s?
Patenten op software: nee. Copyright: ja.
Wessel van Alphen, Corporate Ambassador en oprichter van De Staffing Groep, toonaangevende staffingorganisatie voor interim professionals van Nederland
Ik ben het in grote lijnen met je eens, patenten op software maakt het voor veel kleine partijen enorm gevaarlijk om de markt te betreden. Het is al lang geen academisch debat meer of innovatie vertraagd wordt doordat ondernemers bang zijn voor juridische gevechten over idiote irrelevante patenten. Daarom kopen de rijke bedrijven (Apple, Microsoft, Google, etc.) patenten zo’n beetje per kilo. Een koude oorlog tactiek: Schiet op mij en ik zorg dat we allebei dood gaan.
Het voordeel van veel van de huidige apps en software is dat het nut groter wordt met de toename van het aantal gebruikers, het netwerkeffect. Zou ik de volledige broncode van Facebook te pakken krijgen dan nog zou ik geen bedreiging zijn omdat ik de gebruikers niet heb. Dat is tegelijk ook een nadeel, want het is wel een winner-takes-all markt (vraag maar aan Hyves). Monopoly by design.
@Melle, dank voor je reactie.
Het opkopen van patenten, of het anderszins onmogelijk maken dat nieuwe producten het licht zien, moet worden voorkomen.
Het copyright in traditionele vorm is helaas ook niet toereikend, dus ik hoop dat de rechtbank met goede aanbevelingen komt.
Wetenschappers zijn het Open Source Seed Initiative gestart om het vrij delen van plantveredeling expliciet mogelijk te maken, zonder het risico op patentclaims en restrictieve licenties van biotechbedrijven, meldt NPR.
Monopolisering van zaden
Vroeger was het onderling delen van nieuwe variëteiten gangbaar, maar door de opkomst van bedrijven als Monsanto zijn zaden steeds meer intellectueel eigendom geworden, die niet mogen worden vermenigvuldigd. Vaak zit dit kopieerverbod er zelfs genetisch ingebakken, door alleen onvruchtbare hybrides te verkopen, zodat de boer elk jaar opnieuw zaaigoed moet kopen.
Die praktijk heeft vorig jaar de zegen gekregen van de Supreme Court, de hoogste rechter in de VS, die een ‘kopiërende’ sojaboer in het ongelijk stelde. Het Open Source Seed Initiative (OSSI) wil nu, voordat alle gangbare zaden zijn geclaimd, een alternatief bieden en verdere veredeling ervan te beschermen tegen monopolisering. OSSI biedt momenteel 29 variëteiten aan van 14 veel gekweekte gewassen.
Copyleft belofte
Verdere vermenigvuldiging en aanpassing wordt toegejuicht, met als voorwaarde dat die zaden ook weer op dezelfde manier vrij zijn van intellectuele eigendomsclaims. Een basale copyleft-licentie in de vorm van een belofte.
Heeft dit betrekking op ict? Niet direct, maar de analogie met gesloten of open source software gaat een heel eind op. Zozeer zelfs dat ook de Business Software Alliance zich direct met de rechtszaak tegen de sojaboer bemoeide. Het toestaan van reproductie van resistente soja zonder toestemming van Monsanto zou ook tot softwarepiraterij kunnen leiden, vreesde de lobby van grote softwaremakers. Uiteindelijk bleek die vrees ongegrond.