De wereld van de CIO is niet eenvoudig. Hij kampt met een aanzienlijk legacy landschap aan de ene kant, en aan de andere kant een onomkeerbare trend van cloud gebaseerde nieuwe diensten.
Dit lijkt een onneembare kloof. Maar wees gerust – dat is schijn.
Geen revolutie maar een evolutie. Want in de basis staat achter elke cloud ergens ijzer met software erop, zwaar te leunen op een vloer.
Dat geheel is echter wel continu in beweging: de hoeveelheid data neemt toe, de applicaties evolueren en hebben steeds meer hardware-resources nodig – die steeds efficiënter geleverd kunnen worden.
De software ontwikkelaar heeft de toekomst, de infrastructuur jongens zullen hem moeten bijhouden maar vooral ook groter moeten denken.
De verschillende IT-inkoopkeuzen zullen leiden tot een patchwork aan diensten: soms ingekocht, soms voor een deel ingekocht, en soms volledig in huis ontwikkeld en ondersteund.
Van belang is om dit speelveld voldoende eenvoudig te houden op basis van toegevoegde waarde, kosten en complexiteit.
Dit is nou een mooie uitdaging voor de CIO: zoek naar de balans waarmee de business optimaal competitief kan zijn, zonder daarbij een onhandelbare en niet veilige set van IT-diensten in huis te halen.
Tijd om aandacht te schenken aan deze puzzel.
De puzzel leggen met de SmartBuying Grid
Bij de puzzel helpt de SmartBuying Grid (zie figuur).
Dit Grid (ook wel genoemd “knipplan”) bewijst vaak haar diensten in workshops met IT-management.
Op de verticale as vinden we het mensmodel: TIMmers, TAMmers, FAMmers en projectleden.
Op de horizontale as vinden we vier manieren om naar de “sourcing” status te kijken van een specifieke applicatie: volledig in huis, verticaal uitbesteed, intern/extern geleverd via IaaS, en als laatste Software as a Service.
Herkenbaar zal zijn dat applicaties de neiging hebben zich van links naar rechts te bewegen – dat is de genoemde evolutie. Deden we vroeger alles zelf, nu zitten er al veel toepassingen aan de rechterkant.
Twee voorbeeldjes ter illustratie in de figuur: een leasebedrijf zal haar specifiek gerichte applicatie graag nog even in huis houden (links in het schema), al is het maar om redenen van complexiteit. De mailoplossing voor de medewerkers vinden we echter ook bij hem al snel uiterst rechts.
De SmartBuying Grid biedt zowel de CIO als zijn business counterpart een basis om zijn inkoop- of “doe het zelf”-puzzel te leggen.
De eenvoud wint ook hier; deze ene plaat immers kan de discussie starten, en we stappen in de regierol. Geen ingewikkelde procesmodellen, maar een simpel knipplan in de zin van beheerrollen en de mate waarin ingekocht wordt.
Als de stukjes in de puzzel passen zal dit leiden tot grofweg vier stacks:
(1) volledig “doe het zelf”
(2) specialistisch bij de partner
(3) flexibel op IaaS
(4) uiteindelijk meer en meer SaaS.
Als de CIO deze puzzel jaarlijks invult ontstaat vanzelf zijn sourcing- of beter nog: buying strategie.
Dit is overigens slecht nieuws voor de integrator: de CIO die de puzzel niet wil leggen en “zijn” SmartBuying Grid bij de integrator neerlegt lijkt steeds zeldzamer te worden.
Wellicht wordt het voor hen tijd voor een SmartSelling Grid?
Peter Schepers, CEO www.itility.nl
