Met modder gooien doen we niet, maar er is wel een nieuwe uitdaging voor IT-ers: de IT-MUDRUN 2015. Over de IT-er doen allerlei verhalen de ronde: het zijn nerds, zij snappen amper iets van de business, zij denken dat zij de wijsheid in pacht hebben, enzovoorts. Natuurlijk absolute onzin, want wij weten wel beter. IT-ers zijn net normale mensen; ze houden van dezelfde uitdagingen als iedereen en zijn tot méér in staat dan alleen ingewikkelde systemen te bedenken en te bouwen.
Nu is er een kans om te bewijzen dat de IT-er beide voeten op de grond heeft, tot de knieën in de modder kan staan en bovendien ook nog humor heeft: de IT-Mudrun 2015. Onder de illustere naam Dirty Business, strijden IT-ers en IT-bedrijven tegen elkaar. Atos tegen Cap, IBM tegen HP of users tegen de devellopers?
Een Mudrun vereist wel enige lichamelijke conditie, maar ook inzicht, slimheid en humor. Eigenschappen die de IT-er sieren, of zouden moeten sieren, en waar softwarehouses graag mee pronken. Een goede conditie is belangrijk, want een gezonde geest huist in een gezond lichaam.
Waar bij een Mudrun het accent ligt op het lichamelijke, is dat bij AI-games anders. AI-games, artificial intelligence games, is een nieuwe manier om IT-ers uit te dagen. Het zijn computergames waarbij niet mensen tegen elkaar spelen, maar de door hen ontwikkelde bots! Bot komt van het woord robot en is een software-applicatie. Software gemaakt door een deelnemer, in een programmeertaal die hij beheerst. Denk daarbij aan Java, C++, Clojure en nog veel meer. AI-games ondersteunt inmiddels meer dan vijftien programmeertalen. De bots kunnen doorontwikkeld blijven worden op grond van het voortschrijdend inzicht van de deelnemer, een scrum-achtige aanpak dus.
Elke nieuwe ronde wordt een update van de bot ge-upload, net zo lang totdat er een winnaar uit de bus komt rollen. De winnaar is degene die voldoet aan de opdracht die door de initiator wordt neergelegd. Een universiteit uit Boekarest heeft AI-games gebruikt om studenten op te leiden, maar ook om hen te examineren. HR-managers zouden AI-games kunnen gebruiken als hulpmiddel om de kennis van sollicitanten te beoordelen. Maar bovenal is het voor elke developer een leuke uitdaging om aan zo’n game mee te doen, en er valt nog geld te verdienen ook! Voorbeelden van AI-games zijn: Texas Hold ‘em (poker), Warlight AI Challenge (een soort Risk) en Heads Up Omaha (ook een pokerspel) – geen kinderachtige games, toch?
Het leven is een groot spel en je moet jezelf niet altijd even serieus nemen. Een gezonde manier van leven, met een frisse blik naar zaken kijken en vooral geen stress maakt het leven aantrekkelijk en leefbaar.
Spel zonder winnaars
Neem nu staatsecretaris Wiebes. Hij heeft ook een nieuw spel bedacht: “modelcontractje maken”. Wel een bijzonder spel hoor, het is een spel zonder winnaars. Een spel dat ons niets leert en niets brengt. De gedachte achter het modelcontract is het mogelijk maken dat zelfstandig opdrachtnemers projecten kunnen uitvoeren zonder dat er een werknemer/werkgeverrelatie ontstaat. Per branche wordt er één modelcontract gemaakt. Op zich een mooie gedachte, maar helaas voegt het modelcontract niets toe.
Het wordt een hulpmiddel, net als de VAR en de inmiddels afgeketste BGL (Beschikking Geen Loonheffing). Het voegt niets toe, omdat de onderliggende wetgeving niet wordt veranderd. Het stelsel blijft het stelsel, terwijl juist daar de oplossing moet worden gezocht.
De voorwaarden die in modelcontracten worden opgenomen zijn nog niet bekend, maar je mag aannemen dat de focus ligt op het wel of niet aanwezig zijn van een gezagsverhouding, gelijk aan de gedachte achter de BGL.
Een goed werkend voorbeeld is het modelcontract voor de zorgsector. Maar denkt u nu echt dat de voorwaarden, zoals die voor een zorgverlener gelden, van toepassing zouden kunnen zijn voor een IT-er die in de zorg werkt? Nee, natuurlijk niet.
De belastingdienst keurt een modelcontract vooraf goed of niet goed – daar krijgen zij overigens nog een hele klus aan – en dat lijkt enige zekerheid te geven, maar het venijn zit hem in de controles achteraf. Indien blijk dat de feitelijke situatie afwijkt van de goedgekeurde voorwaarden, dan kan men alsnog op fikse navorderingen rekenen.
Dat klinkt natuurlijk wel logisch – moet je je maar aan de voorwaarden houden – maar het is natuurlijk niet de doelmatig als je de inzet van zelfstandigen wilt stimuleren. En hier komt de grote tegenstrijdigheid. De politiek roept dat er meer ruimte moet komen voor de inzet van zelfstandige opdrachtnemers (ik blijf ze steevast DynaWorkers noemen), maar is niet bereid het stelsel aan te passen. Daar schieten we dus niets mee op. Karkaspolitiek noem ik dat.
Zolang de wet niet wordt aangepast zullen we blijven tobben met dit vraagstuk. De VAR, de BGL, het modelcontract: het zijn allemaal hulpmiddelen om bestaande wetgeving zodanig uit te leggen dat het lijkt alsof er een oplossing is, terwijl er juist een grotere onzekerheid ontstaat, want de wet prevaleert altijd. En ook zonder VAR, BGL of modelcontract kan je zelfstandigen inhuren, mits maar objectief aangetoond kan worden dat er geen sprake is van een gezagsverhouding.
Het modelcontract is geen hulpmiddel, maar een lapmiddel.
Oplossing: maak werken buiten loondienstverband mogelijk!
Wessel van Alphen, Corporate Ambassador en oprichter van De Staffing Groep, toonaangevende staffingorganisatie voor interim professionals van Nederland.
