“We komen met onze mooie ICT-professie steeds meer in de haarvaten van de maatschappij terecht” is een uitspraak die ik de laatste jaren nog al eens gebruik bij presentaties en colleges. En werd daarop tot voor kort gereageerd met een ‘het zal wel’ schouderophaling, vandaag de dag realiseren we ons dat dit letterlijk aan de orde is. De grote drijfveer achter deze trend is het gebruik van steeds meer verschillende sensoren en sensor technologie in allerlei consumentenapparaten, gadgets, om ons heen. Door het al maar verder gaan van miniaturisering, zijn we in staat om intelligente meetinstrumenten zo klein te maken dat we zelfs af en toe spreken van “a lab on a chip”. Door dit soort intelligente sensoren te gebruiken, in combinatie met “traditionele” gadgets, wordt een wereld met schier eindeloze creatieve mogelijkheden gecreeerd.
Voorbeelden zijn er te over. Denk aan de iPhone en iPad waar sensor technologie in de vorm van versnellingsmeters tot camera’s, magneto-meters tot gyro’s, samen met slimme software worden gebruikt om allerlei extra diensten aan te bieden aan de bezitter van zo’n apparaat. Daarnaast is voor iedereen die daar interesse in heeft een Software Development Kit (SDK) beschikbaar, zodat je je eigen creativiteit zijn gang kunt laten gaan.
Een zeer actueel voorbeeld van deze ontwikkeling is: Google Glass. Door het gebruik van reeds lang bekende hardware technologie en nieuwe, op sensor systemen gebaseerde uitbreidingen, plus vanzelfsprekend ook hier een combinatie met slimme software (en een SDK), gaat er een revolutionaire wereld van mogelijkheden voor ons open.
Nu deze ontwikkelingen zo snel om zich heen grijpen, wordt het tijd om na te denken over de consequenties van een en ander. En het liefste op een positieve en constructieve manier! Onderwerpen als ethiek, privacy, interfaces (koppeling: mens – technologie) springen daarbij onmiddellijk op de voorgrond. Zeker in een land (Nederland) dat niet vooraan loopt in het omhelzen van nieuwe, schokkende, technologische ontwikkelingen, komt al snel een discussie over deze onderwerpen op gang. Niks mis mee. Prima gang van zaken. De enige kanttekening van mij daarbij is: laten we het deskundig doen met de blik gericht op de toekomst, de wereld van vandaag en morgen.
Een discussie zo als ik vorige week op Radio1 beluisterde schiet bij mij in het verkeerde keelgat. Het ging over de “Google Glass” en het enige wat ik hoorde was bangmakerij en kletskoek van “deskundigen” die het apparaat nog niet eens hadden aangeraakt en zeker niet de SDK hadden gezien! Met als conclusie: laten we in Nederland maar wachten met het gebruik en dat desnoods wettelijk regelen! Om doodziek van te worden!
Eerst en voor al: dit soort ontwikkelingen houd je niet tegen. Dus willen we in de ontluikende wereld van slimme, intelligente sensoren een rol van betekenis spelen (en waarom niet, er zijn een hoop creatieve mensen in ons land), laten we dan meedenken en nieuwe, tot nu toe onmogelijk geachte toepassingen en diensten ontwikkelen. Laten we ons vooral niet verliezen in het bedenken van klets-scenario’s zoals het maken van een foto met de Google Glass wanneer de ander dat niet door heeft. Wel beste mensen, met de miljarden smartphones om ons heen, en de video-camera’s als speldeknoppen hebben we daar toch al lang geen zicht meer op en ik lig daar, heb ik gemerkt, toch niet dagelijks van wakker.
We krijgen nieuwe mogelijkheden om met technologie te communiceren, om technologie commando’s te geven, om technologie te vertellen wat we ervan verwachten, bijvoorbeeld: onze stem, het knipperen van onze ogen, camera beelden, onze locatie (via GPS), steeds intelligentere software. De combinatie van al deze elementen geeft ongekende mogelijkheden om via de “cloud” grote gestructureerde databases (big-data) die veel kennis bevatten samen te brengen met onvertraagde (real time) gebeurtenissen, ontdekt door, en gemeten met, sensoren. We kunnen op die manier aan de slag om te zoeken naar nieuwe inzichten bij het ontwerpen en ontwikkelen van producten en diensten
Denk aan combinaties met producttechnologie zoals gebruikt bij Z-space voor het bouwen met 3D objecten van allerlei samenstelling of een combinatie met sensor technologie, zoals gebruikt bij Emotiv Systems waar EEG kennis wordt gebruik voor het sturen van technologie door “denken”. De mogelijkheden die de voor beide systemen ontwikkelde software samen met bijvoorbeeld de Google Glass software ons geven zullen ons versteld doen staan.
Ons voor deze mogelijkheden afschermen en piepen dat het allemaal zo bedreigend is lijkt me geen goede zaak. Maar de uitdaging aangaan, meedenken over, en verantwoord mee bouwen aan die wereld van ongekende mogelijkheden door steeds menselijker koppelingen met technologie, dat is wat vandaag aan de orde is: disruptive technology!
Hans Appel, Professor Computer Science & Sensor Technology. Hanze University of Applied Sciences, Groningen
Ik ben het helemaal met je eens Hans. We gaan gewoon verder, en uiteindelijk is dat volgens mij ook noodzakelijk om over 200 jaar nog een leefbare planeet te hebben. Nu zijn we hem nog aan het consumeren, maar met voldoende technologie zouden we in harmonie en duurzaamheid kunnen leven. Er is gewoon energie voorhanden om aan elke behoefte te kunnen voorzien. Nu nog goed recyclen en minder gif als bijproduct en dan zijn we een stapje dichterbij.