Een Kerstvertelling

Een verhaaltje. Het is er de tijd van het jaar voor nietwaar.

Het was een donkere winteravond.
Iedereen was allang naar huis. Maar in het kantoor van Susan brandde nog licht. Ze schonk zichzelf een glaasje in, leunde even achterover in de bureaustoel. En ze zuchtte. Susan had een nieuwe klant binnen gehaald. Op inhoud, visie en met een goed contact. Dat zijn de mooie momenten. Er was hard gewerkt, er was een slimme oplossing bedacht en tijdens de presentatie kon je de energie in de vergaderruimte voelen. Iedereen had er zin in. “We gaan ‘knallen’.”

Alsof we in een klucht beland zijn…
Nu zit ze met haar winst op schoot. De inkoopvoorwaarden. Nee, het karikatuur van inkoopvoorwaarden. Ze leest ze aandachtig en weet niet of ze nu moet lachen of huilen. Het is inmiddels vaste prik: financieel treiteren in de zijlijn van werk. Traineren, vertragen, verlaten. En tegelijkertijd zoveel mogelijk binnenharken. Aan geld, aan rechten, aan juridische veiligheid. Terwijl de teams van de klant en zijzelf en haar team met fris elan proberen te werken, rot het aan de basis. Bij de levering en betaling. Ook nu weer.

Onvoorwaardelijke voorwaarden
Susan leest dat alles wat mis kan gaan haar schuld zal zijn, dat ze afstand doet van zo’n beetje alle rechten, ze zich tot zeven jaar na beëindigen van de opdracht verbindt en ze nooit meer voor anderen mag werken. En dat omgekeerd met één mailtje het contract verbroken wordt. Dat de betalingstermijn 60 tot 90 dagen is. En dat facturen zonder purchase order niet behandeld worden. De purchase order kan ze een maand na levering aanvragen door in drievoud de administratie aan te schrijven, te bedelen en zeuren. Het aanvragen van de purchase order duurt minimaal 25 werkdagen. Houd er rekening mee, zegt de inkoopvoorwaarden-reader, dat de betalingstermijn opgerekt kan worden tot 120 dagen.

Meer en sneller alsjeblieft
Ping. Een mailtje van de nieuwe klant. Niet van de contractafdeling. Maar van het team, het enthousiaste contact. Dat iedereen superenthousiast is en we er allemaal helemaal voor gaan. Maar dat de deadline een weekje naar voren geschoven is. Geen probleem toch? Moeiteloos typt Susan terug: Geen probleem! We gaan ervoor. Ze klikt ‘send’.

Treiterpolka
Dan slaat ze de inkoopvoorwaardenreader dicht en haalt haar eigen, vuistdikke algemene voorwaarden uit de la. Waarin staat dat ze 30 dagen vóór levering volledig betaald moet zijn en ‘no money, no show’, dat ze met het recht voorbehoud voor andere klanten te werken. Dat er niet met een purchase order gewerkt kan worden en zo voort. Maar ze weet, ze zal aan het kortste eind trekken. En dat ze toch alles zal doen. Dat op dit moment haar klant alles mag en zal doen.

Kraan dicht, alles droog
Zelf besluit ze dan ook die investering in een nieuw pand en nieuwe medewerkers nog maar even niet te doen. Dat is zonde, want doordat haar klanten betaling uitstellen en frustreren, ontnemen ze haar de mogelijkheid zélf te investeren. Het vastgehouden geld vernietigt kapitaal en brengt een langzame economie tot stilstand. Gek dat bij al die hysterische maatregelen ‘economische malaise’ als argument gebruikt wordt.

Alles kwam toch nog goed.
Met Susan kwam alles goed. Ze werkte stug door en zag het klimaat weer veranderen. Ondernemers hervonden onderling vertrouwen en leerden opnieuw zien dat we met zijn allen de markt moeten laten groeien in plaats van landjepik spelen op de gebieden die al vergeven zijn. Susan verbrandde om te beginnen haar eigen algemene voorwaarden op tweede kerstdag, in de open haard. Ze bracht het terug tot één A4tje. Ze besloot tegen de stroom in tóch te investeren. En betaalde iedereen zonder gedoe en op tijd. En met Kerst 2013 was de trend gebroken. Gezamenlijk bouwden bedrijven weer aan een gezonde economie zonder in overlevingsdrang op elkaar te kannibaliseren.

2013. Het wordt ons jaar.

Sabine de Jong, Managing Partner van ACES International (www.aces.nl), Executive Search in ICT, en EmployU (www.employu.nl), dé combinatie van online employment en search