Home Outsourcing Flexibel, pennywise, poundfoolish

Flexibel, pennywise, poundfoolish

64

In tijden van economische tegenwind, en concurrentie op prijs in vele markten, is ‘flexibilisering’  een sleutelwoord. Dat ondervinden velen van ons natuurlijk ook in de kantoorruimte; naar analogie van een oud liedje van muzikanten Nico Haak en (jawel!) de Paniekzaaiers heet het op kantoor vaak ‘Flexi flexplek met je elastieken benen, gaat elke ochtend naar een nieuwe werkplek toe’!

Deze flexibilisering zien we ook in managementtheorie en –praktijk. Bij m’n werk bijvoorbeeld outsourcing van de infrastructuur naar een specialist in Nederland, en offshoring van veel ontwikkelwerk naar India. Onlangs kon ik een vakantie/vrijwilligersreis combineren met enige dagen rondsnuffelen bij een offshorepartner in India, en het beeld dat je aldaar ziet klopt wel met wat ik al jaren hier in Nederland ervaar. Dus zittend aan de onshore kant van de ‘specs pipeline’ (met ook een behoorlijk aantal onshore Indiërs): hoe meer organisatielagen en hoe meer inzet die flexibel is, hoe meer overhead om alle communicatie nog te laten lopen!

Gewoon eens een niet geheel onrealistisch rekenvoorbeeld. Projekt X kost 5 manjaar indien we er in slagen om 10 mensen onshore voor ieder 6 maanden te alloceren, en gezamenlijk in een scrum-kamer te plaatsen voor optimale communicatie en prototyping. In die 5 manjaar zit dan natuurlijk ook enige leegloop doordat men soms op een nevenjob moet wachten. Op advies van Gartner en soortgelijke IT-goeroes besluiten we om 50% van het werk naar dat land-van-andere-goeroes te verplaatsen. We houden dus 2 manjaar (4 poppetjes) onshore over, en rekening houdend met lagere offshore productiviteit die deels door lagere tarieven gecompenseerd wordt is dat 8 mensen in India. Met nog als extra luxe dat die offshore mensen geen uren schrijven als ze op dit project even niet verder kunnen.  Helaas pindakaas, de beloofde lagere kosten voor dezelfde kwaliteit halen we niet; we blijken namelijk 2 fulltime krachten nodig te hebben om het hele specificatie-keurslijf, en alle bijbehorende communicatie tussen onshore en offshore, te kunnen bijhouden. Bovendien betekent minder binding aan ons als opdrachtgever en meer flexibele krachten ook minder loyaliteit; in India is jobhoppen zeer populair en we kunnen steeds opnieuw dezelfde zaken uit gaan leggen in aanvulling op de specificaties…

Maar het houdt niet op met offshoring. Gewoon in Nederland zien we ook meer en meer werk dat eerst core business was verschuiven naar flexkrachten, of het nu ZZP’ers zijn of eigen tijdelijke contracten of een apart uitzendbedrijf. Recentelijk bijvoorbeeld één der laatste resterende grote Nederlandse uitgevers van IT-bladen; alle bureauredacteuren, eindredactie en opmaak kreeg de bons en dezelfde bladen moeten nu allemaal door freelancers op uurbasis samengesteld worden. “Zelfde kwaliteit voor veel minder geld” is het devies. Laat ik het even niet hebben over de kwaliteitsdimensie, die heeft zeker risico’s doordat er veel minder continuïteit is op de redactie en geen urenpotje voor kennis-ontwikkeling; maar alleen al het kostenplaatje ziet er misschien wat gekleurd uit. Want de freelance hoofdredacteur en eindredacteur, allen vanuit eigen huis werkend, zullen fors tijd moeten steken in het bijhouden van de communicatie en planning. Juist ja, de  ‘niet direkt zichtbare overhead’ die ook in het India-model de voordelen deels teniet doet. En zijn ook door die flexibele inzet, en gebrek van loyaliteit van de uitgever aan hen, zelf waarschijnlijk ook niet al te loyaal en schuiven zo de magazine-klus een week opzij voor een beter verdienend tussendoortje.

Ook de uitgeefwereld spiegelt de flexibilisering dus misschien iets te rooskleurig voor. Goedkoop voor dezelfde kwaliteit kan écht niet, en het zou net als bij offshoring dus wel eens duurkoop kunnen worden; pennywise en poundfoolish zoals de Britten zeggen…

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in