D66 heeft een voorstel gedaan om ‘online demonstreren’ legaal te maken. Tot de mogelijkheden van het online demonstreren moet volgens de partij ook het aanvallen van websites van opponenten horen, bijvoorbeeld door middel van DDoS-aanvallen. We kennen deze vooral van de groepen Anonymous en Lulzac. Zonder op deze plaats direct een politiek oordeel te willen vellen over of dit wel of niet tot de vrijheid van meningsuiting hoort, en al helemaal niet over de partij in kwestie zelf, wil ik even filosoferen over de wat meer praktische uitvoering van dit voorstel.
Vorig jaar konden miljoenen verwoede gamers geen gebruik maken van hun Sony PlayStation. De infrastructuur van het netwerk van het bedrijf was door Anonymous platgelegd. Deze groep had hiervoor een politieke reden: Sony nam de bescherming van persoonsgegevens van zijn klanten niet serieus, want de beveiliging van de klantendatabase was bedroevend slecht. Met deze actie werd dat duidelijk geïllustreerd, het probleem werd luid en duidelijk aan de kaak gesteld, en Sony heeft dermate veel schade geleden, dat het nu wel anders zal aankijken tegen de beveiliging van zijn systemen. Dat er en passant ook nog eens miljoenen gamers werden benadeeld, was een vervelende bijkomstigheid, maar uiteindelijk moesten deze gebruikers toch maar blij zijn met de actie van Anonymous, want nu worden hun gegevens in elk geval een stuk beter beschermd. Zo redeneren althans de leden van Anonymous.
Dan neem ik u mee naar een recenter voorbeeld. Vlak voor de start van het Europees Kampioenschap voetballen hackte een individu tientallen websites van Europese voetbalclubs, waaronder ook een Nederlandse. Het lukte de onverlaat zelfs om de site van de KNVB te kraken. Hiertoe had hij, naar eigen zeggen, een politieke reden. Hij was het er niet mee eens dat er zoveel voetballers zijn die zoveel geld verdienen, terwijl de economische crisis in Europa om zich heenslaat, en steeds meer mensen moeten rondkomen van steeds minder geld.
Nu kan ik mij iets voorstellen bij zijn onvrede over de salarissen van de voetballers (vooral na die eerste twee EK-wedstrijden van Oranje). Maar welk doel heeft deze jongen nu precies bereikt? Hebben de voetballers een lesje geleerd? Hebben zij überhaupt enige schade ondervonden? Lijkt me niet. Wie heeft er dan wel schade ondervonden? Als ik zo vrij mag zijn: vooral u. Tenminste, als u een geregistreerd bezoeker bent van één van deze sites. Een groot deel van de buitgemaakte persoonlijke en financiële gegevens van geregistreerde bezoekers is online gepubliceerd. En deze kunnen nu worden gebruikt door cybercriminelen die met deze gegevens nieuwe creditcards, klantenkaarten, abonnementen, etc. aanvragen. Op uw kosten.
Ook met een politieke motivatie, het volgende voorbeeld: Een niet zo erg welgestelde Oekraïner vindt het niet eerlijk dat u wel geld op uw bankrekening heeft staan en hij niet. Alleen maar omdat hij toevallig niet in een rijk Westers land is geboren. Dus is het wat hem betreft toegestaan om online te demonstreren. Hij infecteert uw pc met een banktrojaan en haalt daarmee €4.000,- van uw rekening af. Als een moderne Robin Hood, die alleen wel zichzelf tot de behoevende armen rekent waarvoor hij alles doet.
Zelfverrijking wordt wel vaker als legitiem politiek doel gezien, maar ik denk toch niet door welmenende Nederlandse politici. Ik vermoed dan ook dat D66 het met de laatste ‘online demonstratie’ niet eens zal zijn. En met de eerste? Vermoedelijk wel. En met de tussenliggende? Is alweer iets lastiger in te schatten.
En dat is precies wat het legaliseren van ‘online demonstreren’ zo lastig maakt. Waar ligt de grens? Voor iedereen kan die ergens anders liggen, maar wie heeft er objectief gezien gelijk? Of is er geen ‘objectief gelijk’?
Voor nu is het misschien maar het verstandigst om af te wachten hoe ver dit D66-voorstel gaat komen in Den Haag. En in de tussentijd blijft G Data DDoS-aanvallen en hacktivisme nog maar even beschouwen voor wat ze allebei officieel zijn: illegaal en crimineel. Ongeacht de achterliggende motieven.
