Ook de troonrede gehoord? Ik wel, en ik was vooral benieuwd naar de wijze hoe onze koning dat zou doen. En eerlijk is eerlijk, hij deed het goed. Zo goed zelfs, dat ik met plezier heb zitten luisteren (onderweg in de auto). Van de inhoud echter werd ik niet zo heel erg blij. De maatregelen zijn niet mals, en dan komt vanzelf de vraag boven of het allemaal wel zo nodig is.
Om dat te kunnen beoordelen vergaar ik zo mijn eigen informatie door naar de TV te kijken, kranten te lezen, en eens te luisteren naar wat de experts zeggen. En dan bedoel ik niet de ‘economen’, want die spreken elkaar alleen maar tegen, zij weten het ook niet. Nee, met experts bedoel fiscale experts, pensioenexperts, etc. En dan hoop je maar dat de mediade feiten correct weergeven. Jammer, niet dus…. Zo sprak ik afgelopen weekend zo’n expert, en zij vertelde me dat een vooraanstaande krant een doorrekening van fiscale gevolgen van de troonrede had gepubliceerd. Deze doorrekening was uitgevoerd door een zogenaamd respectabel accountantskantoor uit de Big 4. Maar er waren enkele factoren weggelaten waardoor er appels met peren werden vergeleken. Hierdoor wordt je als lezer wel op het verkeerde spoor gezet. Dit stel ik niet op prijs, ik hoef hun inkleuring niet, ik stel mijn eigen mening wel samen.
En zo levert de pers een behoorlijke bijdrage aan het ‘het glas is halfleeg denken’ in ons land. Ik heb nergens een artikel kunnen ontdekken waarin staat dat u, ik, onze kinderen, iedereen een schuld heeft van gemiddeld € 33.000. Dat is de staatsschuld. Nu geloof ik niet dat die teruggebracht moet worden naar nul (een kleine staatsschuld van een paar duizend euro pp schijnt verantwoord te zijn) maar zoveel is wel wat gortig. Als we nu niets doen zadelen we onze kinderen met deze schuld op. Een schuld die gemaakt is door een onbetaalbare verzorgingsmaatschappij waar wij wel van geprofiteerd hebben, maar er de lasten niet van willen dragen. Terwijl onze kinderen niet konden profiteren van de verzorgingsmaatschappij maar er wel voor op kunnen draaien. Dat kunnen we toch niet maken?
Welke journalist heeft nu eens de ballen om te zeggen dat het nu echt over is met de verzorgingsmaatschappij? Of dat ouder worden met gebreken komt, wat we allemaal weten, dus waarom nemen we zelf daarvoor tijdens ons leven geen maatregelen? Waarom moet de staat daarvoor opdraaien? In plaats daarvan haast men zich om te wijzen naar België waar het zo goed zou gaan. Ik zeg dat het daar helemaal niet goed gaat, men steekt daar de kop in het zand voor uitdagingen die Rutte II wél aan durft te pakken. Of we worden gewezen op Duitsland. Ook een slecht voorbeeld, want Duitsland heeft veel zaken op orde, behalve de pensioenen. Wat zij pensioen noemen is bij ons de AOW. Dat is het elementaire verschil tussen een ‘voorzieningen stelsel’ en een ‘spaarstelsel’. Ook Frau Merkel heeft dit onderwerp nooit durven aanroeren, maar ik zeg u dat zodra de Duitse Babyboomers met z’n allen met pensioen gaan er problemen gaan ontstaan. Zelfde geldt voor Italië. En tegen die tijd heeft Nederland z’n zaakjes misschien wel netjes op orde. We zullen als maatschappij moeten zorgen voor hen die hulp nodig hebben, en voor de rest moeten we gewoon onze eigen verantwoordelijkheid nemen.
Heus, hou er maar heel zachtjes rekening mee dat men over zo´n tien tot vijftien jaar het kabinet Rutte II zal herinneren als het enige na-oorlogse kabinet dat de euvele moed had om problemen bij de wortel aan te pakken! Vooral niet te hard verder roepen, want niet iedereen zal op dit moment dit statement kunnen waarderen….
Ton Serné, Serné Channel Marketing
