Afgelopen weken heb ik het boek “Total Recall: ‘How the e-memory revolution will change everything’” gelezen (Gordon Bell en Jimm Gemmel).
“Total Recall” wil zeggen dat we in staat zijn om alles wat we in ons leven gedaan hebben, hebben gezien en gehoord, mensen die we hebben ontmoet kunnen terughalen uit een “digitaal geheugen”. Dit klinkt erg “Big brother”-achtig, maar is het niet. Het gaat over ons eigen leven en de ervaringen die we hebben opgedaan en de mogelijkheid om dat zonder diep graven in ons geheugen exact terug te halen.
Bell heeft zich laten inspireren door een publicatie van dr. Vannaver Bush in 1945. Bush zet in een essay het concept van de “Memex” uiteen:
“A Memex is a device in which an individual stores all his books, records an communications, and which is mechanized so that it may be consulted with exceeding speed and flexibility. It is an enlarged intimate supplement to his memory.
It consists of a desk, and while it can presumably be operated from a distance, it is primarily the piece of furniture at which he works. On the top are slanting translucent screens on which material can be projected for convenient reading. There is a keyboard, and sets of buttons and levers. Otherwise it looks like an ordinary desk.”
Bush was zijn tijd ver vooruit, maar de vergezochte ideeën die hij had, zijn met de huidige stand van de techniek niet meer zo futuristisch. Voor degene onder u die de film “Minority Report” hebben gezien, is de visie van Bush eenvoudig om te zetten in beelden.
Bell heeft dit idee opgepakt om er een “LifeLogging” systeem van te maken met de naam MyLifeBits”. Vanaf 2001 tot 2008 is hij bezig geweest met het concretiseren van een “Total Recall” systeem.
Als eerste begon hij met het inscannen van zijn totale papieren archief van rapporten, publicaties, brieven, polissen en foto’s. Hij maakte zelfs foto’s van zijn verzamelingen schilderijen.
Daarna is hij begonnen met het opnemen van gesprekken en dingen die hij zag of deed (compleet met videobeelden). Uiteraard moest hier nieuwe software voor worden gemaakt en apparaten worden ontwikkeld om dit soort gegevens op te nemen. Een stap verder ging het aansluiten van GPS software en hardware zodat zijn bewegingen werden opgeslagen.
Nog een stap verder ging het opnemen en vastleggen van zijn fysieke gesteldheid en eetpatronen.
Eén van de grote voordelen hiervan – volgens Gordon Bell – is dat we door het opslaan van feitelijkheden in een extern geheugen, in staat zijn om creatiever te worden. Ons brein wordt immers niet meer belast met het onthouden van alles.
Een ander groot voordeel is het kunnen analyseren van gezondheidsproblemen. Doordat je de beschikking hebt over alles wat je hebt gedaan en hebt gegeten, is het correleren van symptomen en omstandigheden ineens mogelijk.
Op een grotere schaal is het vinden van oorzaken van epidemieën mogelijk. Als onderzoekers kunnen nagaan wat een bepaalde persoon heeft gedaan, wat hij heeft gegeten en met wie hij waar met wie in contact is geweest, is het mogelijk om de kern te achterhalen.
Toegegeven, dit laatste voorbeeld laat zien dat er ook meer kan worden gedaan met onze persoonlijke gegevens waardoor het aspect “privacy” in beeld komt.
In zijn boek laat Bell ook zien dat er op dit moment vele toepassingen zijn die langzaam een systeem van “Total Recall” invullen.
Denk aan Evernote, Facebook, Instagram, Foursquare, Twitter en Youtube en GMail.
Evernote heeft zelfs extra toepassingen waarmee het mogelijk is om vast te leggen wat je hebt gegeten (compleet met een analyse van de ingredienten, voedigswaarde, etc.). Met Evernote is het ook zeer eenvoudig om papieren documenten te fotograferen of in te scannen waarna zelfs de tekst (via OCR) full-text doorzoekbaar is.
We leggen steeds meer van wat wij doen digitaal vast. Ik gebruik Evernote al enkele jaren en ben dit alleen maar meer gaan doen, geïnspireerd door het verhaal van Bell.
Ik ben ook begonnen met het inscannen van correspondentie waarvan ik afgelopen week het voordeel heb gemerkt. Ik moest een bepaalde organisatie bellen en ik had met één zoekopdracht de correspondentie met die organisatie bij de hand, compleet met de informatie over contactpersonen. Leuk detail is het feit dat je Evernote kunt integreren met Google Search. Als ik een zoekopdracht doe met Google krijg ik ook resultaten te zien mijn Evernote notities.
Ik gebruik mijn GMail account voor het opslaan van alle e-mailwisselingen. Ik verwijder nog zelden e-mails. In plaats daarvan archiveer ik ze in een voor mij logische indeling met labels.
Zoals de lezers van Blog-IT weten is mijn achtergrond en passie “Zoeken en Vindbaarheid”. Met het opslaan van steeds meer informatie wordt het aspect terugvindbaarheid alleen maar belangrijker. De volgende uitdaging is het op een eenvoudige wijze kunnen terugvinden van alle digitale informatie.
We hebben inmiddels vele oplossingen voor het vastleggen van digitale informatie, maar het terugvinden is nog steeds een probleem. Bell liep ook tegen dit probleem aan. Zijn E-Memory bevat een weergave van zijn gehele fysieke leven in digitale vorm. Hoe meer informatie daaraan werd toegevoegd, hoe groter het probleem om het juiste stukje informatie te vinden.
Bell ziet een “natural user interface” voor zich waarmee het zoeken naar en vinden van het juiste stukke informatie eenvoudiger wordt. Hij onderkent ook dat dit alleen maar mogelijk is wanneer informatiesystemen “open” worden en zich conformeren aan standaarden.
Het is een utopie om te denken dat alle informatie in één groot systeem wordt opgeslagen. We hebben allemaal onze voorkeur voor bepaalde toepassingen, omdat die nou eenmaal beter aansluiten bij onze werkwijze.
“Total Recall will improve our lives and afterlives in many ways. It will shake our societies and change our cultures. We look back at the ages before the advent of writing as “prehistory”. The next generation will look back on our era as pre-Total Recall”.
