Mijn vader was een echte onderwijsspecialist en mijn zwager onderwijzer (en dan doe ik nog heel wat mensen te kort) en ik twijfel daarom altijd een beetje als ik iets over onderwijs wil schrijven. Maar vandaag waag ik me eraan. Dit blijkt een onderwerp te zijn waarbij de reacties sowieso fel zijn. Dus kom maar op.
Het gaat me om het werken met een iPad op school. Als ik er zo eens een beetje naar kijk dan valt me op dat het concept ondanks eindeloze tegenargumenten succesvol is. De resultaten zijn goed en steeds meer scholen gaan ertoe over. Dat begrijp ik ook. Zoals met (bijna) elke computer staat en valt het succes met de software die ervoor beschikbaar is. En dat kan nooit veel zijn als een eerste school ermee begint. Maar de kwaliteit en beschikbaarheid namen toe en dan blijkt dat je heel goed kunt leren met je eigen apparaat.
Ik vind dat logisch. Een elektronische onderwijzer kan onvermoeibaar drillen en herhalen. Is nooit partijdig en altijd consequent. Nooit ziek of zwanger. En er voor jou alleen.
Voordat iedereen denkt dat ik onderwijzers niet meer nodig vind: onderwijzers houden hiermee tijd over om zich te concentreren op die dingen die met een computer minder goed of niet gaan. Persoonlijke begeleiding, emoties en al die dingen die je gewoon met een papiertje of uit je hoofd moet leren. Schrijven, presenteren, rekenen en wat al niet meer. Als je tenslotte alleen met een rekenmachine kunt rekenen dan heb je geen idee meer of het antwoord dat je geeft ergens op lijkt. Als je niets op kunt schrijven waar geen wifi is dan is dat ook niet bepaald handig.
Een minpunt dat een beetje hangen blijft is het feit dat tablets bedacht zijn voor consumptie en minder voor creatie. Dat is waar totdat je er een toetsenbordje aanhangt.
Als ik weer een kind was zou ik naar een school met iPads willen!
Hans van Buuren, Enterprise Architect
