Elke technologische revolutie begint met scepsis. Vervolgens wordt de nieuwe techniek een hype, die doordat de verwachtingen bij het grote publiek zo hoog gespannen zijn, resulteert in teleurstelling en ‘doodverklaring’, waarna we met zijn allen ontdekken dat de wereld definitief veranderd is.
Enige voorbeelden. MP3-spelers. ‘Niemand gaat ooit naar bestanden luisteren die inferieur zijn aan cd’s’ (die overigens weer een veel slechtere geluidskwaliteit zouden leveren dan LP’s – maar dat terzijde). Inmiddels zijn de digitale formats standaard. Een revolutie, dus.
De eerste digitale foto’s waren nog slechter dan een Polaroid die een week in de zon heeft gelegen. ‘Niemand zal ooit zijn dierbare familieherinneringen in deze kwaliteit willen vastleggen.’ Wat gebeurde er? Niemand fotografeert nog analoog, met de stervensweg van Kodak als schrijnende illustratie van weer een revolutie.
Het laatste voorbeeld: eind jaren negentig wist iedereen het zeker, met de nieuwe (internet)economie zouden recessies tot het verleden behoren. De elektronische snelweg was de toekomst. De ondergang van Landis, Aino en het debacle van Wol verhulden tijdens de .com crisis, dat sinds 2001 internet het leidende medium werd. Een blad als Intermediair is het duidelijkste voorbeeld van deze revolutie.
Als 14-jarige whizzkid bezocht ik de allereerste HCC-dagen. Stuiterend van opwinding kwam ik thuis, ik had niet alleen een thermische printer voor de ZX-computer gezien, maar ook een kleurenplotter. Dat ding kostte een vermogen, en het was een pennetje dat via ingegeven coördinaten over het papier schoot, niet te vergelijken met de huidige kleurenprinters.
Maar eenzelfde gevoel van opwinding beving me afgelopen week, toen ik – bij CIONet – voor het eerst een 3D-printer op tafelformaat bezig zag. Als zelfbouwpakket te koop voor 1200 euro, gemonteerd voor 1600 euro – zie foto.
Let op: dit wordt the next big thing. En waar haast nog niemand over praat: het zal de emancipatie van de ontwerper betekenen. De man of vrouw die nu anoniem de tandpastadop ontwerpt in dienst van een fabrikant, is straks de leverancier van de onderscheidende factor. Fabrieken maken niets meer, maar leveren unieke patronen en ontwerpen. De industrieel ontwerper kan zich ontwikkelen tot stararchitect. Een echte revolutie!
Bestaan de HCC-dagen nog?
Mels Dees
