Afgelopen maand ontstond opeens flinke ophef (selectieve verontwaardiging, weliswaar) over de aangepaste gebruiksvoorwaarden van Instagram. Voor degenen die het niet weten, Instagram is een zeer populaire app om foto’s mee te maken, bewerken en te delen. Gratis, dus…
Gratis, dus zeer populair en zeer veel gebruikt. Maar ook: Gratis dus… de makers moeten het geld ergens anders vandaan halen. Advertenties derhalve, en persoonlijke informatie. Terwijl het de gemiddelde gebruiker niet veel interesseert (die geeft voor ‘gratis’ desnoods zijn eigen moeder weg) waren met name de hard core-gebruikers van het eerste uur boos. Ofschoon de wijziging helemaal niet zo ingrijpend was, werd hij toch na een dag en hoog oplopende protesten weer teruggedraaid.
1-0 voor de mondige gebruikers, tot er weer een nieuwe achterdeur gevonden is. Of misschien is het beter te spreken van 6-1 in plaats van 6-0. De achterstand is er nog wel, maar de eer is gered. De enorme penetratie van apps op de mobiele apparatuur van gebruikers is enerzijds een argument voor Bring Your Own Device, omdat iedereen dan zijn eigen apparaat kan blijven gebruiken, met alle leuke snufjes, maar is tegelijkertijd ook een enorm argument tegen. Wie weet wat die apps allemaal precies doen? Wat de specifieke terms of service zijn? Wat ze wel of niet doorspelen aan informatie, en aan wie? Niemand die dat weet. Afschermen kan maar heel beperkt, en als je de devices helemaal gaat afschermen van die apps, vervalt het belangrijkste argument voor het gebruik ervan ook weer.
Apps zijn de paarden van Troje van dit moment
De apps zijn letterlijk de Trojaanse Paarden van dit moment. Je haalt als bedrijf van alles binnen waarvan volstrekt onduidelijk is wat het doet. En zijn de voorwaarden het ene moment nog heel redelijk, bij de eerstvolgende update kan dat weer geheel anders zijn.
Apps als Instagram en Facebook liggen dan nog voldoende onder het vergrootglas om tijdige protesten op te roepen. Zij halen dan publiekelijk bakzeil om de PR-schade te beperken, maar bouwen ondertussen gewoon door. En bij het gros van de apps gebeurt er helemaal niets. En dat, terwijl het merendeel van de apps volstrekt onduidelijke dingen doen en toegang hebben tot veel meer data dan je zou denken. Privé én zakelijk.
Waarom geven FB en Instagram mij niet gewoon de keuze dat ik kan betalen voor hun diensten. Geef me de keuze dat ik kan betalen, in ruil voor bescherming van mijn privacy en geen ads. En geef de optie voor gratis, waarbij je ads hebt en je gegevens gebruikt worden. Lijkt me oplossing waar veel mensen mee kunnen leven.
Hi Stephan, dat lijkt mij inderdaad een goede oplossing. De waardebepaling wordt dan nog wel spannend. Als ze aan je gegevens misschien wel 100 dollar pp (denken te)kunnen verdienen, kunnen ze je dat dan ook vragen voor een betaalde privacy guaranteed service?