We hebben allemaal te maken met ambtenaren. Meestal is het contact helemaal niet zo vervelend als waar we bang voor waren, en blijken het gewoon aardige mensen. Maar soms….
In mijn omgeving heeft een ZZP-er de pech gehad, dat zijn accountant achteraf helemaal niet zo’n beste accountant bleek te zijn. Dat kan je als eenling en als onbekwaam persoon op dat gebied echter moeilijk vaststellen. Daar boven op kwam de pech dat deze accountant onverwacht ten hemel trok en de zooi achterliet voor wat het was. En daar sta je dan, als eenvoudige ZZP-er.
Hij kon niet meer doen dan meteen een andere accountant zoeken, die een onvolledige boekhouding waarnam. Hij adviseerde hierover meteen contact met de belasting te zoeken, zodat een en ander gecorrigeerd kon worden. Uit het feit dat ze zich vrijwillig meldden bij de belasting mag je ‘goede wil’ concluderen, toch? En uit het feit dat de eerste accountant was overleden mag je toch enige overmacht concluderen, toch?
Nee, de betreffende belastingambtenaar had geen zin zich te verdiepen (dat bleek wel uit zijn incomplete toelichting) in het dossier en concludeerde dat geachte client een wanbetaler is. Hier gaat mijn bloed van koken, en krijg ik vlekken in mijn nek.
De ambtenaar oordeelt te hard
Het is een CRISIS in het land, alle ondernemers en met name de ZZP-ers hebben het ontzettend moeilijk, en dan beslist een ambtenaar dat meneer de ZZP-er een wanbetaler is. Wanbetaler betekent dat hij een mega-boete krijgt en dat er een ontruiming van de woning volgt als geachte cliënt niet even snel over de brug komt.
Ik durf te wedden dat deze ambtenaar precies weet op hoeveel procent vakantiegeld hij ‘recht heeft’, en dat hij precies 36,00000 uur werkt, en geen minuut langer, en dat hij het schande vindt dat zijn pensioen misschien 0,1% lager uitvalt. Maar hij bepaalt wel over een persoonlijk drama bij iemand die met zijn rug tegen de muur staat.
Wanneer gaat nu eindelijk het besef eens leven bij de ambtenarij dat ze er zijn om ONS TE DIENEN, en wij er niet zijn om hun te dienen. Bij aanstelling zou iedere ambtenaar verplicht moeten zijn om de volgende woorden in het woordenboek op te zoeken: dienstbaarheid en inlevingsvermogen.
Ik walg van dit soort zaken.
Ton Serné, Serné Channel Marketing
Een schrale troost misschien… Ik heb jaren financieel manager de boekhouding gedaan van een onderneming met vestigingen in Nederland, Frankrijk, België en Duitsland.
Op zich is de Nederlandse overheid nog de meest menselijke, al onderscheid deze zich wel door rigide denken.
België is een absolute ramp. De grote jongens komen eraf met een minnelijke schikking. Kleine bedrijven worden uitgemolken tot de laatste cent.
Als je iets vergeet aan te geven, krijg je 309% boete op het ontbrekende bedrag. Bovendien is de wetgeving dermate complex dat je rekening moet houden met gemeente, provincie, agglomeratie, deelstaten (Vlaanderen, Brussel, Wallonië) en Nationaal.
Gross kan je stellen dat als ik € 121,00 winst heb voor belastingen, ik er nog € 39,00 van overschiet.
Door de crisis wordt Nederland wel harder geraakt dan België. Jullie hadden al diverse besparingsrondes achter de rug. In België heeft de staat tot voor kort (en eigenlijk nu nog) Sinter Klaas gespeeld.
Wat dat dienen van ambtenaren in het algemeen betreft. Volledig akkoord.
Herkenbaar verhaal! Ik ken ook de tenenkrommende verhalen over belastingen en politie. Veel uit eigen waarneming. Het is puin! En beter wordt het ook al niet.
Toch wil als serieuze ambtenaar en BlogIT auteur op deze plaats een land breken voor de nieuwe ambtenaar. Ze bestaan en ik zie ze elke dag. Hopelijk ben ik er ook een al heb ik geen publieksfunctie. Onze sociale dienst is bepalend voor hoe het ook kan. Ook voor ambtenaren is servicegerichtheid en domweg hard werken mogelijk.
De rotte appels qua individuen en qua organisaties, daar moet aan gewerkt worden.