In een wereld van computers die steeds kleiner worden kijken we er niet meer van op als er een nieuwe snelste computer ter wereld komt. Op 29 oktober was het weer zover: met de Titan heroverde Cray (een naam die klinkt als een klok) de eerste plaats. Tot twintig petaflops moet hij leveren (schaalbaar tot vijftig). FLOPS = Floatingpoint Operations Per Second oftewel decimale berekeningen per seconde. 20 PFLOPS is 20.000.000.000.000.000 FLOPS. 20 Triljard moeilijke sommen, elke seconde weer. Bijna 19.000 nodes met 16 core AMD processoren. Voor grafische prestaties en nog meer parallelliteit en passant nog even voorzien van een duizend NVIDIA Tesla K20 GPU’s. Groter dan een honkbalveld. Cray Titan kost wat, meer dan 97 miljoen Euro.
Het bericht haalde het nieuws nauwelijks. Voor de meeste mensen zal het dan ook wel niets betekenen.
Voor mij wel. Het doet me plezier, dat er nog vakmensen zijn die dit kunnen én geld kunnen verdienen aan het leveren van zulke hardware. Dat er bedrijven en instellingen zijn, die dit toe kunnen passen. Nodig hebben. Het geeft ICT hoop in bange crisis dagen. Met het risico voor techie of nerd uitgemaakt te worden: dit is een vet apparaat! Je moet wat snappen van het programmeren van parallelle processen om eruit te halen wat erin zit. Leuk, gewoon leuk. Vanaf een nederig Linux promptje. Je moet er niet aan denken dat er Windows 8 op zou staan. Sneller en duurder crashen kan niet!
Het onderzoekscentrum van het Amerikaanse ministerie van Energie in Oak Ridge gebruikt de computer voor wetenschappelijk onderzoek. Tijdens de upgrade van hun oude Cray Jaguar ging het werk gewoon door. Daar kunnen we iets van leren.
Nog meer? Natuurlijk. Computers komen in soorten en maten. En elk van die maten is het meest geschikt voor een bepaald gebruik. Het heeft volgens mij geen enkele zin om bezwaar te maken tegen de iPad mini. Ik ben het dan ook postuum oneens met Jobs die vond dat hij er niet moest komen. Dit is geen product dat alleen bedoeld is om in een bepaald marktsegment te concurreren. Waar het om gaat is dat alle groottes goed zijn.
Waar ik op zit te wachten is het apparaat dat zich laat aanpassen qua grootte. In mijn zak is het een smartphone. Of nog kleiner. Als ik hem uitklap is het een tablet. Als ik het echt nodig heb zit alles erin wat ik nodig heb. Zelfs een toetsenbord. Ik begrijp wel dat de technologie er nog niet klaar voor is. Maar dromen mag!
Hans van Buuren, Enterprise Architect
