Een mooie trend van de afgelopen jaren is de verschuiving van taakgericht werken naar procesgericht werken: de focus verschuift van taken van afdelingen (inclusief verzuilde belongingsstructuur) naar de klant. Een veelgehoord credo is dan ook “processen van klant tot klant”. Deze verschuiving in focus heeft voor veel goede dingen gezorgd, vooral vanuit het perspectief van de klant.
Toch gebeurt het nog vaak dat ik proceseigenaren tegen kom die dingen zeggen als “Data? Nee, daar ben ik niet van, dan moet je bij IT zijn”. Elke keer dat het gebeurt verbaast het me weer. Hoe kan het bestaan dat we wel na (willen) denken over de dingen die we moeten doen om de klant van dienst te zijn, maar niet over de informatie die we er voor nodig hebben? Hoe kan je een proces goed laten lopen zonder dat je ook maar iets weet over de klant, producten, beschikbaarheid van leveranciers en partners, etcetera?
Gelukkig is er een tweede trend die soelaas gaat bieden: data management wordt steeds meer volwassen. In een volwassen data management aanpak wordt een onderscheid gemaakt tussen data stewardship (een echt lekker Nederlands woord voor deze rol ben ik nog niet tegen gekomen) aan de business zijde, en de data management professional aan de IT-kant van het spectrum. De data steward is de persoon die vanuit een bedrijfsperspectief na denkt over welke informatie nodig is (bijvoorbeeld om een proces effectief te laten verlopen) en met welke kwaliteit. In samenspraak met de DM-professional aan de IT-zijde worden besluiten genomen over data placement, data movement, etcetera.
De lezers van mijn eerdere post op deze blog weten al dat ik een voorstander ben van het zoeken van verbinding. Ik durf de stelling wel aan dat de het een goede zaak zou zijn om er voor te zorgen dat de architectuurfunctie van de organisatie verantwoordelijk is voor het organiseren van een effectieve verbinding tussen proceseigenaren, data stewards, en data management professionals
Bas van Gils – blog.bizzdesign.com
