Al een jaar of tien bezoek ik met enige regelmaat de sportschool. Niet omdat ik op hoog niveau tennis, fiets of voetbal, of omdat ik nog de illusie of ambitie koester wegens een afgetraind lijf nagekeken te worden op het strand van Ibiza. Nee, een simpele rekensom leert dat een abonnement op de sportschool nog altijd voordeliger is dan jaarlijks je garderobe te moeten vervangen in verband met ‘een spontaan maatje meer’. En het is daarnaast fijn als je collega’s niet meteen naar de defibrillator rennen als je een keer twee trappen opgelopen hebt.
Van hype naar hype
Inmiddels begin ik in die wereld van fitness een paar patronen te herkennen. Zowel aan de vraagzijde als aan de aanbodkant is er sprake van terugkerende, welhaast natuurlijke golfpatronen. Zo melden voor en na de zomervakantie de nieuwe leden zich trouw om toch weer wat aan hun conditie en gewicht te doen, uiteraard gevolgd door de ‘goede voornemens’ hype begin januari. De meeste nieuwkomers zie je begin februari niet meer terug overigens.
Aan de aanbodkant wordt op gezette tijden een nieuwe hype gecreëerd door een altijd revolutionaire, meestal uit Amerika overgewaaide fitnessrage te introduceren. Denk Jane Fonda met Aerobics, Tatjana met Tai-Bo, Nordic Walken voor ANWB leden enzovoorts. Momenteel is er iets als XCO (geen idee wat dat is) en een training die je in 20 minuten een ‘total work out’ belooft waarin je je calorieën van de hele week verbrandt. Of zoiets.
Het goedwillende publiek, altijd op zoek naar een makkelijke oplossing voor een lastig probleem, omarmt maar al te graag de nieuwste rages, geeft zich op voor dure lessen, schaft het benodigde materiaal aan en gaat er zes weken vol voor, om dan teleurgesteld terug te vallen in oude patronen. Terwijl de regels voor een goede conditie en een gezond gewicht simpel en helder zijn: minder eten en drinken, regelmatig bewegen en dit vooral volhouden, waarbij wat hulp van je omgeving – een trainingsmaatje bijvoorbeeld – nooit weg is.
De business school is net een sportschool
Wat dat betreft lijkt het net de wereld van het (IT-) management: ook daar komt om de paar jaar een hype voorbij, waar drommen mensen zich op storten, blijkend uit volle cursuszalen en goed bezochte seminars. Zo kennen we aan de aanbodkant de meer technische trends van virtualisatie, Cloud computing, big data en Internet of Things. Maar leuker zijn de trends aan de vraagzijde, waarbij men systematisch op zoek lijkt naar de heilige graal van Management: foutloos lopende projecten en processen, gemotiveerde en volwassen medewerkers die zorgeloos met elkaar samenwerken en uiteindelijk supertevreden klanten die maar al te graag de rekening betalen en een partnerschip voor het leven willen aangaan.
Methodes komen en gaan, maar onze problemen blijven bestaan!
In mijn werkzame leven zwalkten we zo van de projectmanagementmethodiek SDM2 naar Prince2, gevolgd door de aanpak van Agile en Scrum. Klanttevredenheid creëerde je eerst met ITIL, nu lijken Lean IT en Dev/OPS de sleutels om aan de eisen van de afnemers te voldoen. Om Business/ IT alignment maar even niet te noemen. Ook hier lijken we de nieuwe methode, filosofie of ‘best practice’ snel te omarmen, in de hoop dat we daarmee een definitieve oplossing voor onze problemen kunnen vastpakken. Het leuke aan dergelijke nieuwe methodes is het legertje consultants en experts dat zich erin vastbijt en het evangelie gaat verkondigen. De gedrevenheid waarmee dit gebeurt is merkwaardig en uit zich door verhitte discussies op menig seminar tussen de verschillende goeroes. Mij verbaast het eigenlijk dat ze daar nog nooit met elkaar op de vuist gegaan zijn.
Terwijl de basis toch simpel is…
Net als in de wereld van de fitness waarbij de regels simpel zijn (minder eten, meer bewegen) , maar de uitvoering ervan vasthoudendheid en wilskracht vergt, zijn de richtlijnen voor succes in de IT ook eenvoudig:
- Bouw een goede relatie tussen klant en leverancier, tussen gebruiker en IT- afdeling of tussen ‘Business en IT’, vooral door te begrijpen wat de ander bezighoudt, blokkeert of nerveus maakt.
- Richt teams in op basis van expertise en skills, niet op basis van macht en status en stuur op samenwerking om een fantastisch resultaat neer te zetten in plaats van op angst, sancties en individuele prestaties.
- Neem liever veel kleine (verbeter-) stappen in plaats van enkele hele grote.
- Besef dat de wereld aan verandering onderhevig is en speel daar snel en soepel op in, in plaats van rigide vast te houden aan een dichtgetimmerde scope.
- En – tot slot- laat de waarde van de IT- dienst- of dit nou een op te lossen incident is of een majeur project- leidend zijn bij het nemen van besluiten, in plaats van de positie en status van diegene die bij die dienst belang heeft.
Tussen de diverse IT- en projectmanagementmethodes zijn vast nog meer overeenkomsten te vinden die de verschillen doen verbleken, maar als we bovengenoemd lijstje nou eens bij ons handelen leidend laten zijn, dan zijn we goed op weg naar een gezonde, fitte IT omgeving. Daar hebben we geen seminar voor nodig!
François van Heurn is zelfstandig ICT manager en –adviseur. Vanuit zijn achtergrond als econoom blijft hij zich verbazen over de moeite die organisaties zich dagelijks getroosten om rendement uit hun ICT investeringen te halen.