De uitspraak “Mr Gorbatsjov, Tear down this wall” van de Amerikaanse president Ronald Reagan in 1987 vormde een waterscheiding in de internationale (geo)politieke verhoudingen en het de facto einde van de Koude Oorlog. De Verenigde Staten pompten zó ontzettend veel geld in de bewapeningswedloop dat de leiding van de Sovjet-Unie inzag dat zij deze ’ratrace‘ nooit zou winnen. De leider van het Oostblok besloot te breken met het traditionele ’gesloten model‘, zette de deuren open en gaf zich over aan democratie, vrije pers en vrij verkeer van goederen en diensten.
Het wachten is tot ICT-afdelingen de deuren open gooien. Ook daar staat een muur tussen de traditionele bastions van interne ICT-afdelingen en de ’vrije markt‘, waar de ontwikkelingen rondom web- en de cloud-diensten een regelrechte revolutie ontketent hebben. Een revolutie waar de interne ICT-afdelingen vaak geen antwoord op hebben.
Met name ICT-operations gaat het heel zwaar krijgen. ICT-operations is een traditioneel machtsbolwerk, want zij beheren immers de cruciale ICT-systemen en de bijbehorende assets (bijvoorbeeld datacenters, netwerken en servers). Veel van deze afdelingen zijn in de afgelopen jaren geheel of gedeeltelijk geoutsourced. De interne ICT-afdeling werd overgedragen aan een professionele marktpartij die bereid was tegen lagere kosten te werken, maar tegelijkertijd met effectieve SLA’s en contracten de dienstverlening nog inflexibeler maakte. Men raakte van de regen in de drup. ’Business-IT alignment‘ werd vervolgens de heilige graal en de sterk verzwakte ICT-afdelingen (veel kennis was immers geoutsourced) moesten plotseling hun luisterend oor richten op de steeds dynamischer business-realiteit (internetkanalen, webdiensten en meer recent, sociale media en mobiel). Ik vrees dat ook deze aanpak onvoldoende effect heeft gehad.
Reële optie
In de nieuwe realiteit moeten organisaties zich afvragen of ’in-house ICT-operations‘ nog langer een reële optie is, of dat de deuren tenminste op een kier moeten. Net zoals in de Sovjet-Unie eind jaren tachtig (b)lijkt een gesloten systeem niet langer een haalbaar model. Met de opkomst van de cloud kan de business steeds vaker zelf keuzen maken rondom nieuwe markten, oplossingen en business-initiatieven. Het tijdperk van de gedwongen winkelnering bij de interne ICT-afdeling is al lang voorbij. Het is mogelijk vandaag een complete business te runnen zonder enige noodzaak van ’spullen en knullen’ Binnen de bedrijfsmuren.
De gevolgen:
1) Organisaties baseren tussen nu en vijf jaar hun ICT niet langer op het in eigendom hebben van eigen ’ICT-middelen’. De cloud kan deze assets efficiënter en effectiever leveren.
2) Er is geen noodzaak meer voor afdelingen om bijvoorbeeld datacenters te managen. De bijbehorende ICT-afdelingen (vooral infrastructuurbeheer) zijn niet langer levensvatbaar.
3) De business versterkt zijn greep op ICT en marginaliseert daarmee de IT-manager of de CIO grotendeels. De business (voornamelijk marketing & sales) bewegen immers sneller naar de cloud dan de interne ICT-afdeling aankan.
Dat is maar goed ook, want ICT is al veel te lang het domein van specialisten die achter elke boom een bedreiging zien (niet in de laatste plaats een voor hun eigen baan). De notoire ICT-ruis die in organisaties rondzwerft, bederft heel veel mooie business-initiatieven. Organisaties moeten zo snel mogelijk stoppen met het optuigen van ’in-house oplossingen‘, zoals datacenters en serverparken. Ze moeten de uitdagingen en kansen die de cloud met zich meebrengen met beide handen vastpakken.
Benutten
Daarom moeten bedrijven investeren in ontwikkel- en integratiecapaciteit om de mogelijkheden die webdiensten en mega platformen zoals Facebook, Amazon, Twitter, Google en Salesforce ten volle te benutten. Eigen servers en netwerken zijn daarvoor helemaal niet meer nodig. De integratie van webdiensten is het nieuwe goud en de gold rush is al begonnen.
Dat is natuurlijk allemaal wel heel mooi, maar deze transformatie kan niet plaatsvinden zonder rekening te houden allerlei perifere vraagstukken. Beveiliging en privacy vormen daarbij de grootste horde. De cloud-markt wordt gedomineerd door grote Amerikaanse spelers. De relatieve angst voor de Amerikaanse overheid (Patriot Act, PRISM) vormt voor veel organisaties nog een enorme (en terechte) drempel. Het antwoord zit wellicht in de nationaal opererende ’trusted clouds‘, die waar nuttig en nodig worden aangevuld met dienstverlening van de Amerikaanse spelers. Hier ontstaat een model waarbij betrouwbare nationale opererende marktpartijen zowel private als public cloud-diensten integreren. Dit model kan weleens het beste antwoord zijn voor organisaties die beseffen dat de tijd van ’DIY‘ achter ons ligt.
Jeroen van de Meer, CTO ASP4All
Dit klopt niet helemaal he. Wettelijk gezien mogen inlichtendiensten van een land niet op hun eigen bevolking spioneren, echter mogen ze dit wel op buitenlandse bevolkingen. Door de quid-pro-quo contacten tussen de inlichtendiensten van verschillende landen wordt deze informatie alsnog uitgewisselt en zal nederlandse data alsnog in (oa) amerikaanse handen vallen, terwijl ze kunnen zeggen ‘wij spioneren niet op onze eigen bevolking!’ 😉
Los daarvan, het hele vraagstuk gaat over verantwoordelijkheid over data. Die verantwoordelijkheid draag je of zelf, of je besteed het uit (met alle mogelijke gevolgen van dien). In de tijd waarin blijkt dat de cloud eigenlijk 1 groot surveillance netwerk is, is de keuze voor DIY logischer en gewenster dan ooit.
Waar Jeroen geheel aan voorbij gaat, is dat het outsourcen van de ICT-oplossing ook betekent dat je al de relevante kennis moet gaan outsourcen. Dit heeft vaak als gevolg dat een bedrijf wat voorheen non-stop kon innoveren, nu gebonden is aan de procedures en handelswijze van de cloud provider.
Het is een typische trend dat er gedacht wordt dat groter en centraal opgelost beter is. Echter laten andere markten zoals de zorg, de nuts-bedrijven en nog vele andere voorbeelden zien dat men meer gebaat is bij een lokale oplossing en de bijbehorende expertise.
@Flatbeat
Dat is precies de strekking van de tekst die ik heb geschreven. Dus : plaats secure data lokaal en public data in de cloud. De crux van het verhaal is dat organisaties moeten begrijpen welke dat waar moet staan. Dat is een business vraag en geen ICT ops vraag wat mij betreft.
De essentie is dat voor veel bedrijven agility kern is voor de succes van de IT-afdeling. Die flexibiliteit ga je op grote schaal niet halen met een cloud-oplossing, omdat je daar vaak gebonden bent aan langdurige procedures ontworpen om risico te beperken. Die twee belangen zijn direct met elkaar in strijd.
Als je als ICT-afdeling dus mee wilt doen met de grote jongens, zul je toch meer moeten kijken naar het insourcen voor je oplossingen. Als ICT een minder strategisch onderdeel van de groei betekent, biedt de cloud misschien een beter platform.