21 december 2013 was voor mij een gedenkwaardige dag: eindelijk was het dan zover, voor het eerst echt een Google Glass op mijn hoofd. Een werkelijk unieke ervaring! Wanneer je vakmatig al tientallen jaren technologische ontwikkelingen volgt en er zo nu en dan je steentje aan bijdraagt, word je wat verwend en sta je niet zo gauw meer versteld van nieuwe producten en ontwikkelingen. Dus op papier leek Google Glass best leuk en werd ik enthousiast bij het bedenken van allerlei nieuwe mogelijkheden die zo’n nieuwe interface je geeft. Maar dat is slechts op papier.
Eenmaal echt werken met dit fenomeen is een schokkende ervaring; het brengt je naar een andere wereld met ongekende mogelijkheden! De Glass is een altijd aanwezige koppeling met de (mobiele) wereld om ons heen. Hij geeft je letterlijk hands-free internet. Glass laat ons contact maken met de wereld “na het scherm”, waarbij je mensen weer aankijkt bij het communiceren en niet meer té regelmatig naar het scherm van je mobiele apparaat kijkt. Het is een grote stap vooruit op de weg naar “wearable computing” – de technologie in en om ons lichaam die real-time (zonder vertraging) communiceert. Denk hierbij aan combinaties van Glass en sensoren die we bij ons dragen in bijvoorbeeld polsbandjes of sensoren in ons lichaam (biometrics). Mensen die sporten of mensen die gezond willen leven zullen bij de eerste gebruikers horen voor wie de Glass een ongehoord modern real-time meetmiddel is, dat ons niet stoort.
De potentie van de technologie
Het is een nieuwe ervaring om via “spraak” commando’s te geven of vragen te stellen. Die commando’s wil je uit gewoonte in eerste instantie met enige stemverheffing geven, het is immers een commando! Maar dat is helemaal niet nodig, je kunt gewoon rustig praten. Op dit moment is de voertaal nog Engels, maar dat is geen probleem; het gaat er nu om de potentie van deze technologie te ervaren. Ook de ingebouwde camera kan worden gebruikt om te communiceren, om commando’s te geven aan Glass of aan actieve App’s. Door te knipperen met de oogleden zijn de verschillende functies te sturen. Ook hier geldt, dat dit een compleet nieuwe ervaring is van de koppeling: mens – technologie. Om maar te zwijgen over de bewegingen van het hoofd, die in dit kader via ‘motion control’ te menten zijn en communicatie een heel nieuwe dimensie geven.
Spraak naar tekst, tekst vertalen, formidabele HD-beeld kwaliteit, plaatsbepaling, positiebepaling – het is allemaal voorhanden. Combineer dit met voldoende geheugen voor het uitvoeren van intelligente processen, SaaS en APP’s… ik kreeg het gevoel dat veel van de op zichzelf staande, tot nu toe enigszins geïsoleerde technologieën, eindelijk bij elkaar worden gebracht in dit juweel van Google. Glass: het is een krachtig computersysteem dat we niet als zodanig beschouwen.
Kort na de introductie meldden de notoire technologiezwartkijkers zich – met kritiek over de privacy, en dan vooral over foto’s die overal en zonder dat je het weet van je gemaakt konden worden. Maar volgens mij zal een verantwoorde inzet van deze Glass mensen juist laat wennen aan “the Quantified self”. Je gebruikt je lichaam als het nieuwe password, we raken gewend aan sensoren op en om ons heen.
In eerste instantie zijn door ontwikkelaars bestaande App’s aangepast aan het Glass fenomeen. Niets mis mee, zo gaat het dikwijls met het gebruik van nieuwe technologie waar iedereen nog aan moet wennen. Dus Twitteren via Glass is geen enkel probleem. Maar Glass brengt mensen ook op nieuwe ideeën. Zodat nu APPs worden bedacht die gebruik gaan maken van de combinatie van technologie die we nog niet eerder hebben gezien. Denk eens aan het maken van technische documentatie waarbij foto’s en video’s worden gemaakt terwijl via spraak gelijktijdig wordt uitgelegd wat en waarom handelingen worden verricht bij het uit elkaar halen, of in elkaar zetten, van apparatuur.
Denk verder aan het real-time zoeken naar complexe fouten waarbij, door het zonder vertraging uitzenden van video, specialisten elkaar op afstand kunnen helpen. Daarbij kan dan ook nog via ingebouwde intelligentie een beroep op kennisdatabanken worden gedaan.
Wanneer de Glass tijdens het besturen van een auto wordt gedragen is bijvoorbeeld niet alleen een navigatiefunctie, gekoppeld aan real-time omgevingsinformatie, een goede toepassing – maar doordat de camera de reactie van ogen en wimpers in de gaten kan houden, is met behulp van analytische software de vermoeidheid van de bestuurder te meten. Mocht die vermoeidheid onverantwoord groot worden, dan wordt dat duidelijk gemaakt.
Glass en iBeacons
Een andere context waarbinnen Glass kan worden gebruikt is “het internet van dingen”. Het internet van dingen, dat is gebaseerd op sensoren die via een radioverbinding bi-directioneel met elkaar communiceren, krijgt steeds meer vorm, niet in de laatste plaats door het verschijnen van iBeacons. Immers met behulp van iBeacons kan ik eenvoudig en nauwkeurig binnen gebouwen (kantoren, scholen, winkels) navigeren. Door de genoemde nauwkeurigheid is heel specifiek real-time informatie te koppelen en door te geven. Niet via een trillende iPhone maar onvertraagd naar het Glass prisma, wat bij een calamiteit een voordeel kan zijn.
Ten slotte nog de fysieke afmeting van Glass. Wanneer je de ‘bril’ in je handen hebt is het bijna onmogelijk je voor te stellen dat technologie die zo klein, zo licht, zo krachtig, zo goed ondersteund door ontwikkelsoftware, de potentie heeft om de wereld te veranderen! Het is te hopen dat niet te veel ondeskundige politici, of te veel zwartkijkende – zich kritisch noemende journalisten – met knullige en zure sound-bytes het grote publiek bang maken voor deze disruptive technology.
Hans Appel, Professor Computer Science & Sensor Technology. Hanze University of Applied Sciences, Groningen
