Het einde der tijden?

Het toeval of lot heeft bepaald dat de publicatie van deze blog samenvalt met het door de Maya-kalender voorspelde einde der tijden. Nu ben ik niet zo bijgelovig dat ik op een Franse berg de zonnewende ga meemaken in afwachting van mijn redding door een buitenaards ruimteschip. Wel doet het mij nadenken over de tijd waarin we nu leven en de eindigheid van bepaalde business concepten en modellen.

In veel gesprekken met ondernemers en managers valt mij de gelaten houding op waarmee men op betere tijden wacht. Men lijkt daarbij niet te beseffen dat in veel branches die betere tijden zich nooit meer aan zullen dienen. Kennelijk is het standaard patroon van zakendoen zo ingesleten, dat een andere manier van werken niet meer denkbaar is.

In deze tijd zijn consumenten kritisch, goed geïnformeerd, en goed opgeleid. Dat geldt ook voor onze leiders en beslissers waarmee we zaken willen doen. Beslissingen worden in een split second genomen en een klant beoordeelt binnen een halve minuut of een product of dienst in zijn behoefte voorziet en is daarbij rigoureus in zijn afwijzing. Het internet maakt dat de rol van verkopers, bemiddelaars en adviseurs vaak ook overbodig is – het einde der tijden voor wie geen meerwaarde levert; de klant haalt zelf wel zijn informatie van het web, weet via zijn social network wat een goed product is of een goed bedrijf om zaken mee te doen en serveert alle andere voorstellen direct af.

Voor verschillende beroepen is het einde der tijden nabij

Mocht u daarom werkzaam zijn in onderstaande beroepen, dan geldt voor u dat het einde der tijden nabij is en moedig ik u aan de komende dagen van terugblikken en bezinnen ook eens te gebruiken voor een strategische heroriëntatie:

1. de makelaardij: voorheen een bedrijfstak van het snelle geld en hippe jongens en meisjes op dito scooters, vandaag de dag een wereld die niet weet hoe om te gaan met de tegenslagen op de woningmarkt. Nog steeds denken makelaars business te kunnen doen door met advertenties, funda en provisiepercentages te schermen, in plaats van echt te doen waar ze voor opgelijnd staan, namelijk de markt maken wanneer deze ontbreekt. Persoonlijk ben ik nog nooit een makelaar tegengekomen die bij een eerste bezichtiging van een te verkopen huis direct een interieurarchitect meeneemt om een paar digitale artist impressions te maken van de talloze mogelijkheden van het pand. Als dit soort waarde niet wordt toegevoegd, dan kan de verkoper zelf wel met wat foto’s en ronkende teksten zijn huis op internet plaatsen. Het kadaster en de gemeente geven bovendien best een aardige indicatie voor een reële verkoopprijs, dus ook voor de taxateur nadert het einde der tijden!
2. cold callers: ongelooflijk, maar in mijn huidige rol word ik nog steeds dagelijks lastig gevallen door verkopers die op goed geluk bedrijven afbellen in de hoop een haakje te kunnen slaan naar een happende grote vis. Jongens, houd ermee op en zet je energie op het onderhouden en uitbreiden van je netwerk. Door een goed trackrecord op te bouwen snelt je reputatie je vooruit en weten klanten je vanzelf te vinden. Een gemiddelde IT-manager zit ook niet te wachten op storende telefoontjes en ongevraagde e-mails.
3. Change management goeroes: het legertje van zelfbenoemde veranderadviseurs die bedrijven en organisaties bestoken met de boodschap dat het allemaal anders moet,  dat de meeste veranderingen mislukken en dat uitgerekend zij de expertise hebben om de beoogde veranderingen- welke deze ook zijn- prima kunnen begeleiden. De realiteit van vandaag is dat een manager gewoon veranderingen moet kunnen initiëren en realiseren, en anders zijn salaris niet waard  is. Begeleiding door change-  consultants maakt de positie van de leider alleen maar zwakker. En vergeet niet dat eigenlijk iedere manager inmiddels wel een bedrijfskundige opleiding heeft genoten, waarbij verandermanagement een belangrijke component vormde.
4. journalsiten:  de geschreven media gaan heel langzaam naar hun einde. Persoonlijk vind ik dat jammer, want een fijne broadsheet- krant, dus niet dat ielige tabloitformat- is op zaterdagochtend toch wel erg lekker. Maar de realiteit is dat de digitale media sneller, actueler en vaak ook beter geïnformeerd zijn. Met name regionaal nieuws is door amateurjournalisten veel beter te maken dan door de klassieke verslaggever met zijn notitieblokje.  En via social media is al snel een nieuwsbericht op (on)waarheid te valideren Alleen voor diepgravende en tijdrovende onderzoeksjournalistiek is nog plaats.
5. omroepen: momenteel nog verzeild in een achterhoedegevecht om hun bestaansrecht en uitzendvergunning snappen de omroepverenigingen nog steeds niet dat hun rol uitgespeeld is en het einde der tijden gekomen. De wijze waarop kleine, veelal op religieuze grondslag gebaseerde omroepen vechten om hun uitzenduren is aandoenlijk. Kennelijk ontgaat het hen dat het distribueren van content via digitale media sneller en ook goedkoper is dan via de klassieke televisie. De optie dat je kijker via een digitaal kanaal ook nog iets terug kan zeggen is daarbij een uitgelezen kans om de binding met die kijker te vergroten.

En dan, tot slot en uiteraard voor eigen parochie: IT-leveranciers die nog steeds denken in klassieke verkoopmodellen van licenties, onderhoudspercentages en  installatie van software op systemen van de klant. Snap nou dat een beetje IT-er echt niet meer opgewonden raakt van cpu’s, schijven en backups en graag zijn applicaties en data in een cloud- omgeving plaatst.

Ik wens eenieder, in welke bedrijfstak ook actief, een paar mooie dagen voor rust en reflectie en een energiek en vernieuwend 2013!

François van Heurn is als econoom gefascineerd door de toegevoegde waarde van informatietechnologie en de enorme moeite die de mensheid zich moet getroosten om die toegevoegde waarde in de praktijk te realiseren. Hij werkt als zelfstandig project- en interimmanager onder de vlag van www.baileybridge.nl, adviseert vanuit het Cloud Expertisecentrum (www.cloudec.nl) over de kansen, risico’s en organisatorische gevolgen van Cloud technologie en probeert als docent Bedrijfskunde en strategie aan een hogeschool de jongere generatie aan het leren, denken en ontdekken te zetten.