“Die fonna is hopy lekker!” Ja ja, die snap ik. De vraag is: kun je dat ook meten? De iets duurdere term voor hoe effectief een voorziening past in de wereld van de gebruiker die ermee moet werken is User Experience. De theorie zegt dat een goede User Experience leidt tot meer tevreden gebruikers, hogere loyaliteit, hogere acceptatie, een beter gebruik, snellere resultaten en minder fouten. De praktijk zegt dit trouwens ook. Het moet ook een beetje leuk zijn. Dat moet jou als leidinggevende toch aanspreken? We moeten dus alleen spullen hebben die fijn zijn in het gebruik. Maar hoe weten we dat nu? Help!
Uit de wetenschap (Callele et al 2010) leende ik de volgende criteria om op te scoren:
Interessant… Maar niks voor mij. Begrijp me niet verkeerd, ik ben een supporter van de wetenschap. Toch krijg ik een ander idee bij hoe je dit kunt meten. Want misschien kun je ze niet onafhankelijk van elkaar waarderen en is er een anticorrelatie tussen aspecten. In zijn algemeenheid werd ik ooit door collega Piet Gerritsen definitief van het spoor van gewogen en gescoorde criteria afgeholpen. Zijn pleidooi “meten of koken” maakte helder wat ik al lang wist: dit is geen objectieve methode. Besluiten worden altijd op andere gronden genomen. Vanaf dat moment ben ik in een pragmatische aanpak gaan geloven.
Voor het meten van de User Experience betekent dit: zet de beoogde gebruikers een paar weken aan het werk. Niet alleen zullen ze je zelf na die tijd kunnen vertellen of het wat was of niets, de hoeveelheid en kwaliteit van hun output geven dit ook onomstotelijk aan.
Gebruik geen rommel! Het wordt anno 2013 niet meer gevreten.
Hans van Buuren, Enterprise Architect
