Ooit was het eenvoudig. Kostbare zaken bewaarde je in een kluis. Zolang de deur op slot zat waren de spullen veilig, en degene die de sleutel had was waarschijnlijk zo belangrijk, dat de inhoud van de safe bij hem in goede handen was.
Het hoeven niet per se juwelen of geld te zijn, die het waard zijn te bewaren achter slot en grendel, ook bedrijfsgegevens als recepten of essentiële financiële gegevens kunnen het best zo veilig mogelijk bewaard en bewaakt worden.
De explosie aan bedrijfsgegevens maakt het fysiek opslaan in een kluis zo goed als onmogelijk. Voor iedereen die gewend is in mega- of gigabyte te denken: inmiddels wordt de totale wereldwijde datahoeveelheid uitgedrukt in zettabytes. Een zettabyte is 1.000.000.000.000.000.000.000 (1021) bytes.
Veel is er de afgelopen jaren gezegd en geschreven over de snelle datagroei. In 2008 bedroeg de totale datahoeveelheid op aarde ½ zettabyte. Het heeft dus grofweg 50 jaar van computing gekost om dat niveau te bereiken. In de vier jaar daarna is deze hoeveelheid ruim verdubbeld, eind 2012 zuchtte de wereld onder 1,1 tot 1,3 zettabyte aan informatie. En die groei versnelt zelf ook. 1 zettabyte bereiken kostte 55 jaar, in 2020 (dus binnen 8 jaar) zal het 20x zoveel zijn.
Nu hoeft niet elk attribuut in een kluis bewaard te worden, het lastige is alleen dat het tegenwoordig zo moeilijk is te bepalen welke bedrijfsdata wel en welke niet de behandeling als die van kostbare juwelen verdient. Het is dan ook meer dan ooit zaak de back-up voorziening goed in te richten. Waar de datastroom zo snel groeit, moet voor radicaal andere opslag- en back-up oplossingen gekozen worden dan in het verleden.
En van de mogelijkheden is cloud, natuurlijk. Maar cloud is geen echte wolk – ergens staat een hoop ijzer te stampen om alles op te slaan. Om de enorme capaciteitsvraag te managen, worden opslagsystemen in snel tempo gemoderniseerd. Johan Pellicaan , managing director EMEA van back-up specialist Evault gaf onlangs aan dat de storage disks steeds intelligenter worden en ‘zelf’ in staat zijn een aantal basistaken, zoals het trasport van data, te monitoren.
Mede dankzij dit soort innovaties, kan een enkele centrale CPU nu meer disks aansturen dan voorheen en dat is hard nodig. Om met Pellicaan te spreken: ‘de prijs die mensen voor een storage-eenheid willen betalen zal blijven dalen, de prijs voor bandbreedte gaat ofwel omlaag – of men verwacht meer bandbreedte voor hetzelfde geld, maar de personeelskosten zullen blijven stijgen. Daarom is het zaak opslagprocessen in hoge mate te automatiseren.’
