De IT-krachttermen zijn niet van de lucht en in de marketing- en advertentie-uitingen wordt geen middel of metafoor geschuwd om het duidelijk te maken: hyper-converged is het helemaal. Er wordt enorm veel lawaai omheen gemaakt en je zou haast gaan denken dat er iets nieuws te melden is. De technologie wordt vaak als ‘disruptive’ omschreven. Maar waar zit die verstoring hem dan in?
Al eerder heb ik converged en hyper-converged in mijn blogs behandeld en de reden om dit onderwerp nu opnieuw op te pakken is vanwege contacten die ik de afgelopen tijd heb gehad. In mijn omgang met klanten en het zoeken naar een passende oplossing vormt de infrastructuur nagenoeg altijd de fysieke basis. Nieuw of hernieuwd, uiteindelijk kun je alles bouwen om te voorzien in de behoefte bij een klant. Waarom is dit bij hyper-converged dan toch zo lastig? Het is disruptive, het is easy, dat is wat marketing ons doet geloven en toch blijkt het in de praktijk voor organisaties niet zo eenvoudig te zijn om het toe te passen.
Datacenter in een doos
Disruptive is eigenlijk een raar woord om een oplossing aan te prijzen. Zo kwam dat tenminste in eerste instantie op mij over. Hoe kan iets dat verstorend is nu een positieve uitwerking hebben? Hoe kan iets dat zo afwijkt en alles op zijn kop zet je nu juist verder helpen? En waarom is dat dan zo verstorend? In één van mijn blogs heb ik wel eens gezegd dat hyper-converged niet meer is dan een datacenter in een doos. Wat is daar nu verstorend aan?
Verstorend
Dat verstorende aspect kwam duidelijk naar voren toen ik onlangs met een klant nadacht over een situatie waarbij een vorm van hyper-converged een goed idee kon zijn. De keuze diende onderbouwd te worden middels een aantal mogelijke alternatieve realisaties. Voorstellen werden gemaakt en uitgewerkt en bij het bespreken van de verschillende opties viel iets op: de klant ging vertalen. De klant vertaalde de hyper-converged oplossing terug en houdt geen rekening met virtualisatie. Pas op dat moment viel me op hoe raar en ingewikkeld de oplossing overkomt op mensen die er niet dagelijks mee bezig zijn.
Hoe kan dit nu? Het zou toch juist zo simpel moeten zijn? Om dit te beantwoorden moeten we een stap terug doen. Het comité van de klant in kwestie bestond echt niet uit domme jongens, dus waar ging dit mis? We moesten even terug naar de basis. Whiteboard leeg en ‘blank’ erin. Omdat de gesprekspartners echt ter zake kundig zijn, lukte de conceptbenadering om vervolgens de technische benadering en verdere uitwerking te bespreken. Nu landde het wel. En meer dan dat, de klant nam het roer over en zet zelf de vervolgstappen en interpreteert de oplossing inclusief de consequenties. Het werk gedaan en de klant in control.
Vergeet alles
Het liep uiteindelijk dus uit op een mooi resultaat. Maar achteraf moet ik deze toch even verwerken: als je niet gewend bent om hyper-converged te denken en je maakt de fout om door te vertalen dan gaat het mis. De verstoring van hyper-converged zit hem dan ook in het volgende: vergeet alles en gebruik de architectuur zoals hij is! Binnen deze architectuur kan nagenoeg alles gerealiseerd worden. Wat mist voeg je toe, maar niet door de essentie van de architectuur zelf aan te passen.
Terugblikkend op deze anekdote krijg ik toch wel een glimlach op mijn gezicht. Deze klant is meer dan netjes bediend, met een gedegen advies. En eigenlijk krijgt de organisatie er nog meer voor terug: een voltallig architectenteam dat door een minicursus volledig anders is gaan denken. Misschien is dat dat wat men met disruptive bedoelt. Leuk voor de marketing maar voor mij is het gewoon een nieuwe manier, een andere optie, om de uitdagingen van een klant te helpen realiseren.
Sebastian Grandjean Perrenod Comtesse, Technology Consultant Telindus
