Het IT-landschap verandert razendsnel door de komst van nieuwe architecturen en nieuwe aanbieders. Door de enorme groei van data, en de beperkingen van de IT-budgetten, kijken bedrijven voortdurend naar alternatieve oplossingen voor hun IT.
Storage leek binnen het datacenter de enige onneembare vesting van de traditionele aanbieders. Ondanks pogingen van enkele dappere nieuwkomers om de markt open te breken, werd die nog steeds gedomineerd door een handvol leveranciers van het eerste uur. Zij gingen door roeien en ruiten om hun handel te beschermen en grepen maar al te graag naar vendor lock-in-constructies.
In de gouden storage-tijd heerste er een typische angstzaaicultuur (oftewel FUD: Fear Uncertainty Doubt). Leveranciers vertelden bedrijven maar al te graag doemscenario’s waarin dataverlies mogelijk zou leiden tot een faillissement. De enige reddingsboot waarin ze konden springen was hun legacy-architectuur. Jammer genoeg was deze storage vrij prijzig en beperkt in zijn mogelijkheden.
De aanbieders van deze legacy-oplossingen moesten wel extreem hoge marges berekenen. Dit was de enige manier waarop ze zowel konden blijven investeren in hun research en development als hun aandeelhouders voldoende dividend konden uitkeren. Klanten hadden eigenlijk geen andere keuze dan veel te veel te betalen voor hun storage. En dataconsolidatie was lang het toverwoord in storage-land. Alleen daarmee kon de klant de toekomst van zijn bedrijf zekerstellen.
Storage-innovatie onder druk
Toen wereldwijd de neergang van de economie inzette, werden de legacy vendors geconfronteerd met margedruk. Er kwam meer concurrentie en de sfeer werd grimmiger. Investeringen in research en development stonden onder druk en innovatie werd een ondergeschoven kindje in de storage-wereld. Het leek alsof de leveranciers het zo druk hadden met hun eigen problemen, dat ze die van hun klanten uit het oog verloren.
Tegelijkertijd kwamen er nieuwe technologieën op de markt. Omdat de legacy-leveranciers alleen nog maar verkochten wat ze al op de plank hadden liggen, zagen innovatieve nichespelers hun kans schoon. Flash start-ups die als paddenstoelen uit de grond leken te komen, slaagden erin hun plekje in de storage-markt te veroveren. Sommige traditionele spelers kozen ervoor de ‘paddenstoelen’ op te kopen om zo hun intellectuele eigendom in huis te halen.
Maar dat het snel gaat in opslag-land is wel duidelijk want op dat moment was er alweer een nieuwe hype ontstaan: de revolutionair nieuwe Software Defined Storage (SDS). Storagefunctionaliteit draaide altijd al om de software, maar deze kwam los van het hardwareplatform waar het jarenlang verplicht aan gekoppeld was. Het besef drong door dat innovatieve (open) software tot een veel betere oplossing kon leiden voor de uitdagingen van klanten dan de hardware-evolutie waarop traditiegetrouw was ingezet. Vooral als die klanten hun hoop vestigden op virtualisatie om hun efficiëntie te vergroten en kosten te besparen.
Daarbij komt dat SDS draait op x86 servers, die op open standaarden gebaseerd zijn. Omdat deze servers voor klanten makkelijk te gebruiken en te beheren zijn, omarmen ze SDS als een nieuwe architectuur waarmee ze hun data kunnen blijven opslaan terwijl de kosten omlaag gaan. Een bijkomend voordeel is dat het makkelijker wordt om geconvergeerde oplossingen te gebruiken en zelfs hypergeconvergeerde infrastructuren te implementeren. De firma Intel kan zich hierdoor nu positioneren als een nog belangrijkere speler in het datacenter.
Het is een hele uitdaging voor de traditionele storage-aanbieders te profiteren van de storagestandaardisatie, vooral als ze geen kennis over en ervaring met x86 servers in huis hebben. Maar zelfs als ze dat wel hebben, zal het hen veel moeite kosten klanten ervan te overtuigen dat ze ‘open’ genoeg werken. Die klanten hebben hun lesje namelijk wel geleerd en laten zich niet opnieuw in het pak van de vendor lock-in naaien.
Er vindt een gigantische verschuiving plaats in de industrie en het storagelandschap gaat veranderen, dat staat wel vast. Independent Software Vendors (ISV’s) lopen zich warm om de markt over te nemen, of er tenminste een flink graantje van mee te pikken. Dit zorgt voor onzekerheid en twijfel bij klanten, omdat zij hun investeringen beschermen willen. Maar tegelijkertijd willen ze hun opslagomgeving opschalen én binnen hun IT-budget blijven.
Dell heeft zich omringd met een uitgebreid netwerk van ISV’s die zich gespecialiseerd hebben in SDS. Met behulp van zijn wereldwijde service en support-aanbod, kan Dell bedrijven de oplossing bieden die ze nodig hebben. Want de vlieger van ‘one size fits all’, die gaat niet op in de SDS-markt.
Robin Kuepers is Dell’s Storage Marketing Director voor de EMEA-regio en een Senior Management Team-lid van Dell’s Enterprise Solutions & Services marketing-organisatie.
