Mijn overtuiging is dat IT steeds verder doordringt in de haarvaten van de maatschappij. Door miniaturisering van technologie is intelligentie niet meer afhankelijk van min of meer grote zichtbare apparaten (computers) maar intelligentie kan onopvallend worden “ingebouwd” in letterlijk bijna alles om ons heen. We noemen dat het internet van dingen (the Internet of Things).
Het hart, de aanjagende technologie die ons in staat stelt dat internet van dingen te concretiseren zijn “sensoren”, en dan bedoel ik niet “platte” sensoren die slechts één grootheid meten. Vandaag de dag gaat het om intelligente sensoren, die in staat zijn zelf slimme algoritmen uit te voeren. Het begrip ”smart dust” komt hier aan de orde. Computers niet groter dan een luciferdoosje die reageren op wat er om hen heen gebeurt en dat doen door sensoren te gebruiken als boodschappers van de buitenwereld.
Neem als voorbeeld de koelkast in huis. We maken onze koelkast vandaag de dag “groen”, vriendelijk voor het milieu, door hem te voorzien van een kleinere, minder energie gebruikende compressor. Wat mij betreft is dat slechts een eerste stap. Onze koelkast zou slimmer moeten worden, zou moeten kunnen constateren wat we er in hebben liggen. Veel frisdrank of juist veel etenswaren. In het ene geval kan minder gekoeld worden dan in het andere. Wanneer we de koelkast voorzien van sensors en de artikelen van intelligente labels (b.v. RF-ID, of nanotechnologie), dan is het resultaat een uitgebalanceerde reactie m.b.t. het koelen. Een extra intelligente milieu aanpak.
En natuurlijk kan de koelkast ook nog advies geven met betrekking tot een maaltijd die met de aanwezige ingrediënten kan worden samengesteld. Dat kun je op de iPad bekijken. En tot slot kan er bij de grootgrutter automatisch een bestelling worden gedaan omdat we benodigde ingrediënten missen.
Ander sensorvoorbeeld: Van ons wordt verwacht dat we langer zelfstandig thuis blijven wonen. De inzet van “het internet van dingen” in combinatie met intelligente sensorsystemen gaat ons daarbij helpen. Ik verwacht dat dit een geleidelijk proces zal zijn. We zullen niet plotseling worden geconfronteerd met een robot die voor ons de afwas gaat doen en ons daarna een drankje serveert! Deze apparaten zijn nu nog lang niet intelligent genoeg en qua prijs volkomen waanzinnig.
Nee, met een geleidelijk proces bedoel ik dat we keer op keer zullen worden geconfronteerd met het intelligenter worden van onze huishoudelijke apparaten die we dagelijks gebruiken. Op zich natuurlijk niet zo’n vreemde constatering, immers door al maar voortschrijdende miniaturisering van de chips die nodig zijn om intelligentie in te bouwen, worden min of meer onopgemerkt onze broodroosters, micro-ovens, personenweegschalen, fornuizen, koffiezetters, etc. steeds intelligenter. Deze huishoudelijke apparaten gaan ons leven stapje voor stapje comfortabeler maken. Sommige gaan communiceren met de buitenwereld om ons beter te bedienen (overigens: wie daar niet van gediend is zet die functionaliteit gewoon uit.).
Door deze ontwikkeling gaan we wennen aan sensorsystemen in huis. Gaan we wennen aan de hulp die we krijgen bij het ouder worden, Dit alles overigens zonder dat we daarvoor onze privacy opgeven. Dat TV-camera’s nodig zijn om te zien of oma niet is gevallen met als gevolg dat ze continu op beeld in de gaten wordt gehouden is een gepasseerd station. Vandaag maken we gebruik van sniffers die het zuurstof- en CO2-gehalte meten, van infrarood- en versnellingsmetersensors die beweging (dus ook vallen) meten. Alles gestuurd door slimme algoritmen en zonder de privacy in het gedrang te brengen.
Ja, intelligente sensoren zijn leuk, opwindend, vol van ongekende mogelijkheden om niet alleen nu ons leven comfortabeler te maken, maar dat ook voor de toekomst te waarborgen.
Hans Appel, Professor Computer Science & Sensor Technology. Hanze University of Applied Sciences, Groningen
