Home Ondernemen & Business Investeringen moeten winst opleveren…

Investeringen moeten winst opleveren…

82

Om u niet op het verkeerde been te zetten, vertel ik u, voordat u verder leest, graag even dat ik van alle economische systemen een voorkeur heb voor het kapitalisme. Dankzij Wikipedia kan ik u vertellen, dat dit systeem uitgaat van het principe dat investeringen winst zullen opleveren. Productie is handen van private eigenaren die meerwaarde toevoegen door de inzet van loonarbeid. In het kapitalistische systeem staan geld en kapitaalaccumulatie voor behoeftebevrediging. Met andere woorden: een hoge winst maakt de eigenaar blij.

De eigenaar is natuurlijk blij, omdat hij in zijn dure bolide naar zijn mooie villa rijdt. Maar ook omdat winst de continuïteit van de onderneming waarborgt. Dat zorgt ervoor, dat de loonarbeiders een goed leven hebben en weinig zorgen over de toekomst. Dit stimuleert en motiveert hen harder en beter te werken. Dat verhoogt de meerwaarde op de productie en dus de winst. En zo is het cirkeltje van het theoretische kapitalistische model weer rond.

In de term ‘loonarbeid’ zit echter een balans gevangen tussen loon en arbeid. In de bovenstaande theorie ziet u dat kapitalisme werkt als deze balans in het voordeel uitvalt van arbeid. In de afgelopen dertig jaar is die balans echter doorgeslagen in de richting van loon. Dat is vooral het gevolg van het feit dat de eigenaar niet langer één persoon of familie is, maar een hele groep ‘stakeholders’, lees: aandeelhouders. En zij kijken puur naar hun persoonlijke financiële gewin op de korte termijn. Dat is zelfs ondergeschikt aan de bedrijfscontinuïteit of klanttevredenheid.

In de ogen van de stakeholders is de hoogte van de winst gelijkevenredig aan de hoogte van de lonen. En dan vooral van de hoogste lonen, die van de CEO’s en bestuursvoorzitters. Zij krijgen enorme bonussen en winstdelingen uitgekeerd bovenop hun toch al riante salaris. De vraag rijst dan, hoe zeer de investering in loonarbeid ten koste gaan van de winst.

Ik weet nog dat ik als jongen, we hebben het dan over 1973, hoorde dat de rijke meneer bij ons in de buurt 350.000 gulden bruto per jaar verdiende. Die man was directeur van een grote onderneming. Hij had echt een goede baan, dat zag ik wel aan zijn grote auto en mooie huis. Het ontbrak hem en zijn gezin aan niets. Op zich is er niet veel veranderd sindsdien. Omgerekend naar de koopkracht zou die directeur vandaag de dag ongeveer 527.500 euro verdienen. Dat is nog steeds erg veel geld, waar iedereen een goed leven van kan leiden.

Waarom is dit dan toch voor veel CEO’s, bestuursvoorzitters en andere hoge managers bij lange na niet genoeg? Vorige week las ik in de krant dat 53 bestuurders van Robeco en andere hoge functionarissen 33 miljoen euro mogen verdelen. Ze krijgen het gulle cadeautje als ‘aanblijfbonus’, opdat zij het schip niet verlaten totdat de overname van Robeco door een Japans bedrijf is afgerond.

Voor de gewone man is de bonuscultuur al lang niet meer te verteren. We hadden al jaren moeite met de miljoenen die de captains of industry binnenharkten. Vooral omdat daar meestal weinig florissante prestaties tegenover stonden. Weg door arrogantie of incompetentie? Vergeet u niet de miljoenen euro’s even af te halen op weg naar buiten. Maar nu de rijen bij het UWV steeds langer worden, is het helemaal moeilijk te verkroppen.

Zo rijst de vraag of het kapitalistische model nog wel werkt. De slinger is in ieder geval te ver doorgeslagen naar winstbejag op de korte termijn. Wie winst wil maken voor de lange termijn doet dat om te investeren in de bedrijfscontinuïteit. Dat levert garanties op voor werkgelegenheid, sociale voorzieningen en maatschappelijke welvaart. In dat model is niet het loon leidend voor winst, maar de klant. Juist in economisch moeilijke tijden hechten klanten waarde aan eerlijke en ethische producenten. Zij willen hun spaarvarken niet kapot slaan als hun geld hoofdzakelijk gebruikt wordt voor het uitkeren van bonussen. Als we allemaal de broekriem moeten aanhalen, waarom gaat de broekriem van de grootverdieners dan juist een gaatje groter? En waarom is die broekriem van Gucci?

Het nieuwe waardemiddel in de economie is transparantie. Consumenten willen weten met wie ze zaken doen en wat er met hun geld gebeurt. Ze hebben de buik vol van duistere constructies, achterkamertjes en doofpotten. Voor bedrijven betekent dit dat zij hun imago moeten versterken en hoog moeten houden. Het is oude wijsheid dat een goede reputatie te voet arriveert en per paard vertrekt. Investeert u uw winst met die wijsheid in gedachten?

Bram Haasnoot, RealOpen IT

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in