Op zichzelf lijkt de volgende setting niet ongebruikelijk: een organisatie worstelt met allerlei (IT gerelateerde) vraagstukken en roept de hulp in van een externe partij. Er wordt een lijst met gewenste competenties en vaardigheden opgesteld en via de gebruikelijke kanalen worden cv’s van kandidaten gevraagd. In het huidige economische klimaat is het niet ongebruikelijk dat de stapel met mogelijke kandidaten aanzienlijk is, dus het duurt nog wel even voor de juiste kandidaat gevonden is.
So far so good, zou je kunnen zeggen: immers, de kandidaat moet zijn / haar waarde in de praktijk maar bewijzen. Toch leert de ervaring, dat juist in deze vroege fase veel mis gaat.
Natuurlijk, het zal best zo zijn dat kandidaten hun cv iets te mooi oppoetsen, maar daar doel ik niet op. Het gaat juist om de vraag die gesteld wordt: in gesprekken ligt de nadruk vaak op de laatste methoden, technieken, tools en inzichten, terwijl die verre van relevant zijn in de context van deze organisatie. Het gevolg van zo’n “ongepaste” vraag is vaak interessant: de mismatch in verwachtingen zorgt op zijn best voor een lastige start van het traject en levert dan ook zelden op wat partijen ervan verwacht hadden.
De voorbeelden zijn legio: de organisatie wil een stap maken van traditionele batch-georienteerde IT systemen op een mainframe naar een event-driven en SOA-architectuur, maar heeft geen rekening gehouden met de organisatorische impact die zo’n paradigma shift met zich meebrengt. Of nog erger: er wordt met veel bombarie een enterprise data warehouse de organisatie in gefietst met het idee dat daarmee intelligence en de besturing van de organisatie vorm kan worden gegeven, maar over KPI’s op van-klant-tot-klant-processen is nog niet nagedacht.
Ik raak er steeds meer van overtuigd, dat we in veel gevallen terug moeten naar de basics. Pogingen om stappen uit de groei-curve over te slaan leiden zelden tot goede resultaten. Laten we er dus voor zorgen dat we eerst de basis op orde hebben. Zolang ik nog trajecten tegen kom waarbij niemand me kan vertellen welke data in welk systeem zit, welke data door het landschap stroomt, en wat deze betekent (de zogenaamde conceptuele en logische gegevensmodellen) geloof ik niet in hippe technologie die vooral gekenmerkt wordt door drie-letterige afkoringen en een sterke IT push.
Bas van Gils, blog.bizzdesign.com
