In de wetenschap dat er geen zachtere wetenschap bestaat dan die van de harde economie waag ik me op toch even op dit glibberige pad. Wellicht dat ik u, op het strand genietend van de zon, tot diepere overpeinzingen kan brengen…
Er zijn genoeg verschillen tussen het besturen van een land en van een bedrijf, maar wat zijn de overeenkomsten? Ik denk dat een van de belangrijkste overeenkomsten zou moeten zijn, dat je nooit meer geld kunt uitgeven dan je ontvangt. Inderdaad, ik zeg ‘zou moeten zijn’ want dit zien we niet altijd. Voor wat betreft het bedrijfsleven mogen we wel stellen dat directies en besturen van dit principe doordrongen zijn. Er kan wel eens een uitgave, lees ‘investering’, vooraf aan de inkomsten gedaan worden, maar dan wordt er altijd vooraf ingeschat of en wanneer de investering wordt terugverdiend.
Dit in tegenstelling tot wat we in de politiek zien. Nu de economie stagneert neemt de roep om de overheid meer te laten investeren toe. Dit zijn de mensen die zichzelf aanhanger van Milton Keynes noemen. Als de overheid nu maar geld blijft uitgeven komt het met de economie wel goed, denken ze.
Dit lijkt een aantrekkelijke optie. Maar is naar mijn mening net zo kinderlijk als mijn kinderen toen die vier waren. Is het geld op papa? Dan ga je toch naar de pinautomaat!
In de pers kraaien de eerste Keynesianen al hun victorie: “Al die bezuinigingen leiden tot nog meer ellende, en komen we in een nog dieper dal terecht”.
Laten we daarom eens kijken wat Keynes er zelf van gezegd heeft: de effectieve vraag (dit is de vraag die leidt tot de koopdaad) bepaalt de hoogte van de productie en daarmee de werkgelegenheid. Maar Keynes aanhangers gaan voorbij aan één detail, en dat is dat Keynes er wel degelijk bij gezegd heeft, dat dit alleen waar is op de korte termijn, en wel gedurende de periode waarbinnen de productiecapaciteit constant is. En dat is ie al drie jaar niet meer!
Ieder bedrijf dat in de problemen is zet de tering naar de nering. Waarom zou een overheid dat niet moeten doen? We hebben naar mijn smaak tussen de jaren ’70 en 2009 de ‘Tweede Gouden Eeuw’ beleefd. En voor mij is één ding zeker: we moeten niet denken dat het allemaal weer gaat worden zoals het de afgelopen decennia was. Dus ook de overheid zal z’n tering naar z’n nering moeten zetten. De overheid zal mijns inziens wel degelijk moeten blijven werken aan het terugdringen van de uitgaven.
Beseft iedereen wel dat elk individu in Nederland een schuld heeft van €30.000? Het heet staatsschuld, en als we niets doen zadelen we onze kinderen op met een erfenis waarover ik straks mijn kinderen en kleinkinderen niet meer recht in de ogen durf te kijken. Keynes is prima om de economie op gang te helpen, maar dan alleen als aan de andere kant De Bezem door de overheidsuitgaven mag. Ik heb nog nooit met zoveel spanning uitgekeken naar de Tweede Kamer verkiezingen als dit jaar!
Ton Serné, Serné Channel Marketing
