Ideeën voor nieuwe producten zijn tegenwoordig als verse tomaten. Je moet ze zo snel mogelijk op de markt brengen voordat ze hun houdbaarheidsdatum voorbij zijn. Bedrijven die zich dat niet op tijd realiseren, hebben een probleem. Want hoe vaak komt het niet voor dat een bedrijf na jaren van ontwikkeling nog steeds met een inmiddels rotte tomaat op weg is naar de markt?
Bedenken, ontwikkelen en op de markt brengen. Het klinkt als een logisch en snel proces, maar de praktijk is toch heel anders. Vrijwel geen enkele organisatie slaagt er in om een volledig gevormd idee voor een nieuw product op te leveren, dat vervolgens één op één vertaald kan worden naar een succesvol eindproduct. Het resultaat? Veel te lange ontwikkeltrajecten die uiteindelijk mislukken of niet opleveren wat men ervan had verwacht. Gelukkig zijn er ook manieren om dit soort doodlopende projecten razendsnel nieuw leven in te blazen.
Mega-projecten
Startups hebben het maar makkelijk. Ze hebben geen last van grootheidswaanzin of veeleisende afdelingen met talloze wensen en belangen. Ook is er geen legacy om rekening mee te houden of een interne IT-afdeling die graag alles zelf doet. Dat is heel anders bij grote organisaties, die daar wel mee te maken hebben. Ik kom helaas regelmatig klanten tegen die in een enorm megaproject verzeild zijn geraakt. Het klinkt zo mooi: een interne IT- afdeling met veel kennis, kunde en ambitie, die zelf een nieuw product gaat ontwikkelen. Het klinkt goedkoper dan uitbesteden en je houdt bovendien zelf de controle. Maar is dat wel zo? In veel gevallen is dit dus niet het geval. Zo komt mijn bedrijf met regelmaat bij organisaties aan tafel die om hulp vragen bij zo’n vastgelopen project. Er is dan maar één manier om het proces weer te kickstarten: snel een minimaal bruikbaar product opleveren.
Snel resultaat
Essentieel bij het tot leven wekken van doodlopende projecten is dat er snel iets opgeleverd moet worden. Je kunt immers niet helemaal opnieuw beginnen. Dit doe je door terug te gaan naar de basis en te bepalen wat de meest minimale functionaliteit is, waar de organisatie en de gebruikers voordeel van hebben. Dit Minimal Viable Product (MVP) komt uit de Lean Startup-methode, waarover ik in mijn vorige blog schreef, en is dus ook bij grote organisaties en mislukte projecten toepasbaar. Door je eerst te focussen op één proces of één stuk functionaliteit, haal je veel complexiteit uit het proces en kun je alsnog snel een concreet product opleveren, waarmee de organisatie verder kan. Vervolgens moet er natuurlijk nog doorontwikkeld worden om het product te laten groeien, maar er is in elk geval een begin gemaakt en de eerste feedback vanuit gebruikers kan verzameld worden. Deze werkwijze zou standaard moeten zijn bij softwareontwikkeling. Een geweldig idee kan na jaren van ontwikkeling immers ver over zijn houdbaarheidsdatum zijn.
Erik Seveke is medeoprichter van GlobalOrange
