Even perspectief
De economie kraakt en maakt apathisch. Mensen hokken zich op in hun baan, ondernemers koersen op beheersbaarheid. Stilzitten. Rustig ademhalen. Terwijl een deken van doem zich over ons uitspreidt.
Ook in de IT is de stemming drukkend. Alsof een oude industrie haar laatste adem uitblaast. Niet een moderniteitbubbeltje dat wel weer doorpakt, maar een diepgaande breuk in de fundamenten van het vakgebied. En dan ligt ook nog eens het Vodafone netwerk er Een Hele Dag uit!
We zijn niet verwend, we missen perspectief, en uitzicht.
Cold Turkey
Dan landt het vliegtuig in Myanmar. Gewoontegetrouw gaan de handen in de zakken op zoek naar het venstertje op de wereld. Schermpjes floepen aan. In de slurf wandelen we met in één hand de handbagage en in de andere de mobiel.
De mobiel doet het niet. Geen telefoon. Geen sms. Je bent er lacherig over, vooral in de hoop dat het snel overgaat. En ja, je kijkt elke derde minuut toch even of je bereik krijgt. En nee, dat krijg je niet. In het hotel geen internet, geen Starbucks op de hoek van de straat, met WiFi bij je latte macchiato.
Iedereen een mobieltje?
Het is een misvatting dat iedereen een mobieltje heeft, dat de hele wereld op internet kan. Omdat het allemaal zo snel is gegaan – Leavitt en Whisler schreven in 1958 in de Harvard Business Review ‘the new technology does not yet have a single established name. We shall call it information technology (IT)’ – voelt het net alsof het er altijd was.
Maar niet iedereen heeft een mobieltje. Nog niet overal checken mensen hun saldo op de iPhone. Nog niet elke Birmees, Koreaan of Mexicaan is makkelijk te pingen. Het is een piepjonge industrie.
Louterend?
Je zou verwachten dat ik tijdens mijn verblijf daar stukje bij beetje zou realiseren hoe afhankelijk ik ben van die nieuwe techniek. Of hoe ik een diep inzicht kreeg in intermenselijke contacten langer dan 160 karakters.
Nee. Ik waardeer het juist meer, neem het niet meer zo vanzelfsprekend en ben wakker geschud uit de oubolligheid en het grijze gedrag in de industrie.
Wake-ey Wake-ey!
Dit is géén gevestigde industrie. De kaarten zijn nog láng niet gedeeld. Wat zeg ik, het hele spel moet nog worden verzonnen. Er zijn nog zo veel kansen. We hebben nog zo veel te doen. De sector is jong, weerbaar en flexibel.
Er zullen dingen fout gaan. Er zullen bubbels komen. Er zullen mankementen in de fundamenten zijn. Maar dit is een jong huis, dat niet met fluwelen handschoenen gerestaureerd moet worden. Elke schok is een kans het helemaal beter te doen. Als industrie, maar vooral als mens, als werknemer als ondernemer.
Dan ga ik nu thee drinken. Want ik hou helemaal niet van latte machiatto.
Sabine de Jong is Managing Partner van ACES International (www.aces.nl), Executive Search in ICT, en EmployU (www.employu.nl), dé combinatie van online employment en search.
