Vorige week was de opening van het nieuwe academisch jaar – de colleges zijn weer begonnen. Ik heb er een gewoonte van gemaakt, in mijn eerste college aan de nieuwe studenten te vertellen waar ze met hun studie nu eigenlijk echt voor hebben gekozen en waar het om gaat in hun uiteindelijke professie. O, ik weet het, velen van u zullen terecht opmerken dat dit dikwijls onvoorspelbaar is, maar toch doe ik een poging.
De algemene vorm die ik sinds jaren voor dit eerste college heb gekozen is: we kijken terug, waar komen we vandaan? We kijken naar vandaag, waar staan we nu? En we kijken vooruit, waar komen we terecht?
Tijdens mijn voorbereiding van een en ander, bedacht ik, dat de wet van – Moore die nog frequent wordt aangehaald als de belangrijkste driver van onze industrie – eigenlijk is ingehaald en gepasseerd door: miniaturisering. Niet dat de wet van Moore heeft afgedaan met zijn “in 18 maanden een verdubbeling van processorkracht”, maar in mijn beleving is het kleiner worden van allerlei electronicacomponenten op dit moment een veel grotere kracht die innovatie drijft!
Zonder die geweldige miniaturisering hadden u en ik vandaag geen smart-phone of iPad (in elk geval niet zo’n intelligente). Zonder die geweldige miniaturisering zouden u en ik veel minder kans hebben in een wereld terecht te komen waar we op een steeds meer verantwoorde manier zelfstandig en gezonder ouder kunnen worden. Immers de miniaturisering van elektronicacomponenten schept mogelijkheden waarbij intelligente meetapparatuur in de vorm van sensoren kan worden gebruikt. Dit geeft de mogelijkheid van het combineren van meetapparaten (lab-on-a-chip) met als gevolg: intelligentere real-time meetsystemen, die in combinatie met informatie uit traditioneel opgeslagen gegevens, ongekende en niet eerder mogelijk geachte functionaliteit bieden.
Ik probeer mijn studenten op die geminiaturiseerde wereld voor te bereiden. Hen creatief te laten zijn in het bedenken van niet voor de hand liggende combinaties in elektronica en functionaliteit.
Overigens leg ik ze ook uit, dat technologische innovatie erg lang kan duren. Als voorbeeld gebruik ik daarbij een prachtig Nederlands bedrijf: NEDAP uit Groenlo. In het midden van de jaren zeventig van de vorige eeuw waren zij al druk doende met een oervorm van RFID. Bij dit door henzelf ontworpen systeem was de RFID sensor nog zo groot als onze huidige iPhone. De sensor werd gebruikt in een halsband die een koe omkreeg, zodat zij te identificeren was nodige voedsel kreeg.
Er werd in die dagen zelfs een tijd- en aanwezigheidsregistratie systeem ontwikkeld en geplaatst bij het Rabobank hoofdkantoor in Utrecht! Toepassingen die we eigenlijk pas in het laatste decennium als “normaal” ervaren. Wij zijn een innovatief land en staan niet voor niets op de vijfde plaats in een wereldwijd innovatielijstje dat ik vorige week onder ogen kreeg!
Toen allemaal nog wat basic en vooral groot, vandaag nonchalant in gebruik en bijna onzichtbaar klein.
Hans Appel, Professor Computer Science & Sensor Technology. Hanze University of Applied Sciences, Groningen
Mooie beschouwing, Hans.
Deze sluit heel goed aan bij een artikel over het Ubiquitous City concept.
http://eprints.qut.edu.au/26131/2/26131.pdf
Figuur 1 visualiseert hoe IT is geevolueerd van veel mensen die samen één computer gebruiken naar één persoon die heel veel computers tot zijn beschikking heeft.
Vriendelijke groet,
Leon Dohmen