In het dagelijkse werken met diverse ontwikkelteams ben je er aan gewend geraakt. Probleem X ergens in de interface tussen Dotnet-team A en Java-team B zou met beide technieken kunnen worden opgelost. En de stammenstrijd komt bijna altijd neer op het aloude spreekwoord ‘Voor wie goed is met een hamer lijkt elk object op een spijker’. Rationeel redeneren en afwegen van pro’s en cons van de technieken voor elk specifiek geval, eist soms een lange adem en veel uit-de-loopgraven-lokken; wat de beste uitkomst is kan écht van veel zaken afhangen!
Zo’n stammenstrijd bereikt echter een zandzakken-voor-de-deur gehalte als ze je gaan bestoken met whitepapers en handboeken van de ‘eigen’ vendor, want daarin wordt zonder twijfel hun Java-stack of C-scherp-tool als panacee voor alle IT-problemen afgeschilderd. En dat levert dan weer de brug naar waar je zorgen in de kern vandaan komen: het steeds grotere vage grensgebied tussen objectief feit en subjectieve fictie bij IT-vendoren – maar ook alle met hen samenwerkende adviesbureau’s.
VDI (Virtual Desktop Infrastructure) bijvoorbeeld, uitbouw van het aloude Citrix-pionierswerk waar nu ook VMware en Microsoft pittige partijen meeblazen. Het is alom bekend dat dit goed werkt voor grafisch-beperkte en CPU-extensieve applicaties, maar dat een business case als sneeuw voor de zon smelt indien er pakweg Powerpoints met video’s of IT-ontwikkeltools of zelfs simpel MS Visio in beeld komen. Toch pluggen zowel deze drie vendoren als veel adviesbureau’s dat ‘nu de tijd is gekomen om bedrijfsbreed in VDI te investeren want dan besparen we miljoenen’. Alsof Pinokkio’s neus al niet lang genoeg was…
Net zoiets zie je in andere markten, zoals clustering en WAN-optimalisatie. Producten die uitstekend zijn als “schroevendraaier” voor bepaalde deelproblemen, maar zeker geen panacee-gereedschap voor de hele keten waar ook hamers en nietapparaten in van pas horen te komen. Active/Passive clustertools zoals van Symantec of IBM worden plotseling tevens geplugged voor Web-architecturen, terwijl ieder serieuze IT-er toch zou moeten weten dat een beetje web-applicatie zelf reeds het veruit superieure Active/Active clustering moet regelen. En optimalisatietools voor WAN-verkeer worden bij pakweg Juniper of F5 rustig gepromoot om ‘uw oude en niet WAN-geschikte website weer te doen vliegen’, terwijl ze maximaal voor bepaalde site-delen een nuttig lapmiddel danwel turbo-charger kunnen zijn.
Dus, goed voornemen voor dit IT-jaar: kunnen jullie allen helpen de oogkleppen te verminderen, en over feiten inplaats van gekleurde strategie-verhalen te praten? Graag…
