In mijn vorige blog heb ik het gehad over het feit dat ik de term SDN behoorlijk te veel een hype vind en dat ik graag de gesprekken wat meer zou zien gaan over de werkelijke verdienmodellen achter SDN.De praktijk leert immers, dat achter elke succesvolle investering een succesvolle business case moet staan.
Uit de feedback die ik kreeg op mijn vorige blog blijkt echter dat het vaak lastig wordt gevonden om de business case voor SDN hard en concreet te maken. Termen als ease-of-provisioning en snellere time-to-market zijn moeilijk in geld uit te drukken en voor extra functionaliteit is vaak geen initiële vraag en derhalve geen budget.
Om wat meer inzage te geven in de werkelijke business-case achter SDN, hoop dan ook met dit stukje wat meer inzage te geven in waar het potentieel ligt, een idee te geven met welke scope naar SDN gekeken moet worden en wat handvatten te geven om SDN concreet naar een situatie te vertalen.
De biljoenen dollars liggen op straat…
Als je de rondslingerende slidedecks mag geloven van de grote fabrikanten dan is de business case zo klaar als een klontje. Met een druk op de knop laten ze je zien dat er biljoenen dollars op straat liggen en je gek bent als je niet als early adopter instapt. Maar turend naar concrete use-cases en offertes blijkt vaak de initiële investering in eerste opzicht hoger te liggen dan bij een traditioneel netwerk – dus waar liggen al die beloofde dollars dan?
SDN kent wel degelijk een enorm potentieel en deze nieuwe techniek gaat u uiteindelijk naar die lagere poortprijs brengen waar we allemaal naar zoeken. Om u te helpen dit wat beter tastbaar te maken, benoem ik graag enkele aandachtspunten.
Meer op de balans en een langere adem
In de meeste gevallen wordt SDN belicht als onderdeel van een netwerkmigratie of bij kwalificatie van een of meerdere nieuwe netwerkproducten. Dit doordat in bedrijven vaak projectmatig de verschillende onderdelen van IT worden op- en aangepakt. De business case achter SDN vraagt echter een andere benadering.
SDN raakt namelijk zoveel verschillende functionele aspecten van de IT-infrastructuur, dat in een projectvorm de initiële meerprijs vaak niet kan worden verrekend. De extra functies (services) en besparingen die SDN hierop kan bieden (zoals bijvoorbeeld security) worden dan ook vaak niet meegenomen, omdat ze in een andere vorm (vaak traditioneel als appliance) al aanwezig zijn in de IT-infrastructuur en nog niet afgeschreven zijn.
De werkelijke meerwaarde van SDN inzichtelijk maken vraagt dan ook meer een roadmap-achtige benadering (meer-jaren begroting), waarbij juist de kosten en afschrijvingen op dergelijke services moeten worden meegenomen. Hier draait de meerwaarde van SDN namelijk om. SDN vraagt dan ook meer geduld voordat het op de balans (in Euro’s) zijn werkelijke waarde laat zien doordat veel netwerkdiensten (services) pas over langere tijd onderdeel kunnen worden van de oplossing.
Beter schaalbaar, minder risico
Het uitrollen van nieuwe functionaliteiten vraagt in de regel enorme investeringen vooraf en vaak moet die beetje bij beetje worden terug verdiend. Financiering is in de IT een gewoontegoed en leasemaatschappijen, banken en investeringsfondsen gedijen dan ook bij uitstek bij de enorme behoefte aan geldinjecties die IT-bedrijven nodig hebben bij het opzetten van IT-projecten. De term “Pay-as-you-grow” werd dan ook met open armen ontvangen toen deze rond 2002 in de markt als alternatief door het bedrijf “IKnowWare” werd geïntroduceerd.
De risico’s die IT-bedrijven nemen bij het schalen van IT Infrastructuur (capaciteit, functionaliteit) in het traditionele model, zijn bij de aanschaf ervan dan ook groot. Van apparatuur als bijvoorbeeld routers, firewalls en/of loadbalancers moet voor langere perioden de capaciteitsbehoefte worden ingeschat doordat je ze moet afschrijven over meerdere jaren. Dit gaat regelmatig mis, waardoor dergelijke “services”; ofwel een bottleneck worden aan het eind van een levensduur, ofwel achteraf een veel te zware investering blijken te zijn geweest. Maar ook doordat nieuwe functionaliteiten in sommige gevallen oude inzichten en verdienmodellen doen verbleken.
Door de intelligentie van het netwerk en netwerkdiensten uit de fysieke apparatuur te halen en onder te brengen in de virtualisatielaag (Hypervisor) ontstaat een veel beter te dimensioneren homogene netwerkomgeving. Capaciteit, functionaliteit en de behoefte eraan kunnen namelijk veel fijnmaziger op elkaar worden afgesteld en kunnen on-the-fly worden bijgesteld. In wezen is dat de essentie van SDN.
Servicing, service en servers.
Ofwel beheer, diensten en VM’s. Jaja, toch dus nog even over het marketing “provisioning” verhaal waar u zoveel over hoort op dit moment. Maar dan niet over het feit dat SDN u het leven zoveel gemakkelijker gaat maken (wat dergelijke beloften hebben we vaker gehoord).
SDN maakt het nu al mogelijk om uw traditionele netwerkomgeving volledig te virtualiseren. Hoewel voor sommige diensten het aanbod van aanbieders nog wat klein is, is het er al wel een invulling voor. Dit maakt het nu al mogelijk om deze diensten mee te begroten, wat een belangrijk aspect is in de business case achter SDN.
Door SDN te implementeren en netwerkdiensten te virtualiseren komt er namelijk naast een fysieke, topologische verandering ook een andere belangrijke financiële verandering. Waar voorheen voor veel netwerkdiensten vooraf investeringen (CAPEX) moesten worden gemaakt, worden in een SDN omgeving diensten als licentie of abonnement aangeboden (OPEX). Een ander aspect is dat deze virtuele netwerk diensten veelal schalen naar bijvoorbeeld VM, CPU, of Socket, in plaats van throughput of aantal poorten.
Tot Slot
Als afsluiting nog even een paar korte tips bij het opstellen van een business case:
Tip 1: Vergelijk niet ‘switch-by-switch’ en ‘feature-by-feature’, maar vergelijk het hele pad.
SDN verandert namelijk veel meer dan alleen het netwerk zelf. De gemakkelijkste manier om dit te doen is om bij de kosten van een traditionele oplossing de afschrijving op uw netwerkdiensten te tellen, en dit te vergelijken met een SDN inclusief deze nieuwe diensten. U vergelijkt dan het volledige pad van server tot client in plaats van slecht een onderdeel wat een veel reëler beeld geeft.
Tip 2: De winst van SDN ligt bij de netwerkdiensten en niet het netwerk
SDN komt vaak pas ter sprake als er over de toekomt van het netwerk word nagedacht. Dit terwijl netwerkdiensten als security bijvoorbeeld vaak een veel grotere impact kunnen hebben op het tempo waarmee SDN rendeert. Een grootschalige security migratie kan wellicht dan ook een betere basis/aanleiding vormen voor de business-case dan de vervanging van het netwerk zelf.
Tip 3: Wees niet bang voor wat er nog niet is
Gepast conservatief kijken naar SDN is helemaal niet slecht. Zeker niet gezien het feit dat er met name op het dienstenvlak nog erg veel nieuw is en nog “proven technologie” moet worden. Wees echter wel bewust van het feit dat alles wat u nu aanschaft wat niet in een SDN model/design past, wellicht niet het eind van zijn beoogde levensduur gaat halen.
Tip 4: Kies en “Open”
Zowat elke oplossing is “Open” als we de vendoren moeten geloven. Maar in werkelijkheid ziet dit speelveld er echt anders uit. Het is belangrijk om een stip op de horizon te zetten en om op het controlling aspect van SDN af te wegen met welke fabrikant/oplossingsrichting u in zee gaat. Het is namelijk niet zo dat er een standaard is. Er zijn er meerdere en deze kunnen elkaar goed bijten.
Tip 5: Wacht niet met de business case
Het kost u wellicht wat rekenwerk, maar de meeste informatie is goed voorhanden en de som is goed te maken. Ook al investeert u dit jaar niet of weinig, het is belangrijk om in te kunnen schatten wat deze beweging met uw marktpositie en propositie gaat doen.
Nog meer tips? Reageer op mijn blog en deel ze met uw medemens.
Jan Willem Sipman, Sales Executive Infradata
