Deze maand studeert de tweede groep studenten van de opleiding “sensor technologie” van het Hanze Institute for Technology af. We zijn nu vijf jaar bezig, een mooie aanleiding om met u eens te kijken hoe de zaken rond sensorsystemen er voor staan.
In het algemeen ervaar ik, dat mensen niet onmiddellijk met grote vraagtekens in hun ogen staan wanneer heden ten dage het woord “sensor” valt. Steeds vaker worden mensen geconfronteerd met slimme telefoons en slimme tablets die worden volgestopt met sensor-systemen om de apparaten slimme eigenschappen mee te geven. Daarnaast worden we in onze directe omgeving ook meer en meer bediend door apparaten die van extra intelligentie gebruik maken.
Bedrijven gaan steeds meer inzien, dat de combinatie van traditionele gestructureerde databases met realtime ongestructureerde data tegenwoordig nodig is bij het ontwerpen en doorontwikkelen van bestaande en nieuwe producten en/of diensten. Natuurlijk zijn we nog in de fase waarbij kleine stapjes worden gezet en kijkt men nog vooral naar “het bekende”, maar met het aan boord komen van jonge, goed en modern opgeleide professionals, die het beste willen geven van zichzelf, die graag willen experimenteren, die nieuwe markten willen “bestormen”, zullen binnen een redelijke tijd de volgende stappen worden gezet. Kortom je zou mogen constateren dat onze afgestudeerde studenten een zonnige toekomst tegemoet gaan.
Toch zijn er ook kanttekeningen te plaatsen over de manier waarop Nederland met technische ontwikkelingen omgaat. Immers, wij houden van subsidies en in een van mijn eerdere columns heb ik al eens aangegeven dat het verlenen daarvan niet altijd leidt tot geweldige resultaten. In Nederland zal men altijd te maken hebben met een zeer kritische houding t.o.v. technologie. We zijn een handelsland. Je voelt dat gewoon. Loop maar eens in Silicon Valley rond, je voelt het gewoon zinderen van technologisch positivisme. Wij hebben dat in ons land veel minder. Het lijkt wel, of er altijd een compromis moet worden gezocht tussen technologie en handel, terwijl je bovendien dikwijls ook nog te maken hebt met bestuurders die op korte termijn willen scoren.
Jammer. Want ondanks het feit dat goede uitdagende uitgangspunten worden geschapen blijf je in veel subsidiesituaties afhankelijk van ambtelijke processen die dikwijls weinig van doen hebben met innovatie. Bovendien: als die de overhand krijgen dan slaat men een traditionele weg in waarvan niet meer wordt afgeweken.
Slimme sensor steden
Soms ben ik jaloers op een initiatief rond sensor systemen als de stad Santander in Spanje enige jaren geleden heeft genomen. Samen met het Duitse Lübeck, het Engelse Guilford, en het Servische Belgrado bouwt Santander een “slimme stad”. Inmiddels zijn zo’n 1400 bestaande lantaarnpalen en gevels uitgerust met smart-dust particals. Zij meten temperatuur, vochtigheid en geluid. Het asfalt is voorzien van zo’n 375 magneto meters om voertuigen te detecteren. Zo’n 60 bussen zijn uitgerust met een GPS systeem zodat plaats en snelheid onvertraagd kunnen worden gemeten terwijl bovendien CO, NO2, en CO2, temperatuur en vochtigheid aan de smart dust particals worden doorgegeven.
Er zijn en er worden Apps gemaakt die door de inwoners van Santander gebruikt kunnen worden om te zien hoe lang ze nog op de bus moeten wachten of om te zien welke delen van de stad ze i.v.m. milieuvervuiling door chemische stoffen of lawaai zouden moeten mijden. Er is een intelligente smart-dust infrastructuur waar volop mee geëxperimenteerd kan worden.
Wij hadden in Nederland dezelfde ambities. We hadden zelfs dezelfde technologische startproducten ter ondersteuning. Toch bleven we achter. Bleven we steken in het technologisch verleden.
Maar onze (mijn) studenten gaan het verschil maken! Technische en zakelijke twintigers met passie. Schud ze wakker mannen!
Hans Appel, Professor Computer Science & Sensor Technology. Hanze University of Applied Sciences, Groningen
