Home Algemeen WDBA: de kogel is door de kerk, maar de bom is niet...

WDBA: de kogel is door de kerk, maar de bom is niet gebarsten

64

De Eerste Kamer heeft ingestemd met het wetsvoorstel DBA (deregulering beoordeling arbeidsrelatie). Nooit geschoten is altijd mis moet de politiek gedacht hebben, maar ze hebben mis geschoten. Er is niet gekozen voor een structurele oplossing om de arbeidsmarkt te moderniseren, maar er is een hulpmiddel gevonden om de inzet van zelfstandigen lastiger te maken. Nadat de webmodule van de heer Weekers en de BGL (Beschikking geen loonheffingen) het onderspit hebben moeten delven is het de heer Wiebes gelukt de modelovereenkomsten, onder het mom van handhaving, erdoor te krijgen. Vermoedelijk is er sprake van politieke uitruil geweest, want politici roepen om het hardst hoe belangrijk zelfstandigen voor Nederland zijn, maar stemden toch vóór de WDBA.
Het gevolg van de modelcontracten is dat er meer onzekerheid komt, meer administratief werk verzet moet worden en, bovendien, het modelcontract niet aansluit bij de praktijk. Zie hiervoor het betoog van Noor Treffers in Flexnieuws van 28 januari jl.

Roeien met de riemen die we hebben
Hoewel ik nog steeds vind dat werken buiten loondienst eenvoudiger gemaakt moet worden en daartoe den fiscale figuur ‘zelfstandig opdrachtnemer’ in het leven geroepen zou moeten worden, hebben we vanaf heden wel te maken met de WDBA. Ik zie de WDBA overigens als een tussenstop naar verdere modernisering van de arbeidsmarkt. Modernisering waarbij het accent op werk komt te liggen en niet op een ‘betrekking in loondienst’.
De WDBA heeft ook voordelen. Jazeker. Bij het contracteren van zelfstandigen zal de focus meer komen te liggen op de resultaatverplichting dan op de inspanningsverplichting. Op zich is dat een goede ontwikkeling, het gaat om het resultaat en niet om de inspanning. Zou ook voor werknemers in loondienst, politici en ambtenaren moeten gelden. Ziehier de kern van de trend HNW, het nieuwe werken, maar dat terzijde.

Risicoloos?
Goed, even terug naar de modelcontracten. Stel, u heeft een door de belastingdienst goed gekeurde modelovereenkomst. U heeft de vervanging van de zelfstandige geregeld, u kunt werkzaamheden mét resultaatverplichting benoemen, u laat de zelfstandige zijn eigen gereedschap gebruiken (BYOD!), aansprakelijkheid en kwaliteit van het werk zijn geborgd en u meet op voortgang van het project. Bent u er dan?
Nee, want het modelcontract bepaalt slechts dat het werk door een zelfstandige uitgevoerd mag worden. Maar het zegt nog niets over de zelfstandige zélf!

De hoofdregel is niet veranderd
De hoofdregel is nog steeds: Gezag, Arbeid én Loon? Dan is er een loondienstverband. Echter indien één van de aspecten van deze GAL-regel niet van toepassing is, is er tóch sprake is van een loondienstverband, tenzij … tenzij de uitvoerende persoon een zelfstandige is.
Wat regelt nu de modelovereenkomst? De modelovereenkomst regelt het aspect Gezag, maar toont niet (voldoende) aan dat de uitvoerende ook écht zelfstandig ondernemer is. Daar komt iets meer voor om de hoek kijken.
De zelfstandige zal aan alle eisen van goed ondernemerschap moeten voldoen, zoals het voeren van een administratie, debiteurenrisico lopen, meerdere opdrachtgevers hebben, inschrijving KvK, betalen van omzetbelasting en het hebben van een ‘eigen’ marktgezicht, acquisitie plegen. Denk aan websites, briefpapier, een eigen logo, enzovoorts.
Opdrachtgevers zullen zich moeten blijven vergewissen dat zij met een echt zelfstandig ondernemer te maken hebben. En klap op de vuurpijl, stel dat een zelfstandige werkt vanuit een eenmans B.V. dan heb je ook nog te maken met het aspect gebruikelijk loon en ketenaansprakelijkheid. Dit betekent: extra risico’s op naheffingen bij de opdrachtgever ondanks een goed geformuleerde modelovereenkomst.

Duidelijkheid
Lost het modelcontract dus iets op? Jazeker, de modelovereenkomst geeft duidelijkheid over het aspect gezag bij de uitvoering van de opdracht, niet meer en niet minder. Als er bij de uitvoering van een opdracht conform de modelovereenkomst geen sprake van gezag is, maar de uitvoerende persoon is geen zelfstandige, dan is er wel inhoudingsplicht bij de opdrachtgever. Opdrachtgevers zullen dus massaal het verhaalsrecht in hun overeenkomsten gaan opnemen. In geval van naheffingen is de zelfstandige alsnog de pineut.

Is een combinatie van de WDBA en de VAR de beste oplossing?
Indien een opdrachtgever zich niet aan de voorwaarden van de modelovereenkomst (WDBA) houdt, dan krijgt de opdrachtgever een naheffing, en als de opdrachtnemer niet voldoet aan de eisen van het ondernemerschap (VAR) krijgt de opdrachtnemer een naheffing. Alle gestelde voorwaarden zijn helaas niet objectief beoordeelbaar en zullen in de toekomst tot de nodige discussies leiden. Dat had voorkomen kunnen worden. Maar als alle partijen zich aan de voorwaarden houden is er geen vuiltje aan de lucht.

Tot slot
‘We kunnen het niet leuker maken en zullen het ook niet makkelijke maken,’ moeten ze bij het ministerie hebben gedacht. Hoe gaan opdrachtgevers dit bewaken, wie signaleert het als partijen uit de pas gaan lopen, wie zorgt dat de juiste expert op het juiste project wordt ingezet, wie organiseert juiste contractvormen inclusief verlengingen. Kortom wie zorgt voor compliancy van dit ingewikkelde geheel? … precies: de goede Staffingorganisaties.

Wessel van Alphen, Corporate Ambassador en oprichter van De Staffing Groep, toonaangevende staffingorganisatie voor interim professionals van Nederland.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in