Home Telecom Zwemmen in zoet water

Zwemmen in zoet water

68

Natuurlijk is het knap. Erg knap. En eigenlijk onmenselijk en schier onmogelijk wat Maarten van der Weijden deed. De volle 196 kilometer van de Elfstedentocht zwemmen. Uren, maar dan ook uren in het vieze Friese water. Voortploeterend. Vechtend tegen de vermoeidheid en de verkramping. Met deze heldentocht, want zo kan het zwemmen van Van der Weijden wel genoemd worden, zamelt hij geld in voor onderzoek naar en de strijd tegen kanker. Met zijn unieke prestatie wist hij ruim vijf miljoen euro op te halen.

Het schaatsen van de tocht der tochten is al een meesterstuk. Ook het fietsen van dezelfde afstand, dat duizenden fanatiekelingen ieder jaar doen, is fors. Maar zwemmen. Dat is echt niet normaal. En dat heeft Van der Weijden nu voor de tweede keer gedaan. De eerste keer ging het met het zicht op de finish fout en dit jaar is het wel gelukt. Buitengemeen knap en inspirerend om zo geld bij elkaar te sprokkelen.

Zet dit af tegen de talrijken, waarvan ook velen uit onze branche, die voor het goede doel twee kilometer door bijvoorbeeld de Amsterdamse grachten zwemmen. Of die proberen op een dag een paar keer zo’n alpenreus op te fietsen. Daar is natuurlijk op zich helemaal niets mis mee. Sterker nog: ook zij halen geld op. Ik vraag mij alleen oprecht af wat nu belangrijker is voor de deelnemers: het bevredigen van de eigen prestatiedrang of het ophalen van geld? Maar maakt dit uit?

Ooit werd ik benaderd om een fietstocht vanuit Frankrijk terug naar Nederland te sponsoren. Met de auto en begeleiders een flinke berg beklimmen om vervolgens na een dag of vijf weer in ons koude kikkerlandje aan te komen. Kosten noch moeite werden gespaard. De auto’s werden van de nodige stickers voorzien. Hotels waren geboekt en voor de broodnodige calorieën tijdens reis werd gezorgd. En natuurlijk werd er wel bij familie, vrienden en bedrijven om een substantiële sponsorbijdrage gevraagd. Logisch. Eén zin uit de kostbare maar wervende folder, die onder de potentiële sponsors werd verspreid, blijft mij altijd bij: “Wij garanderen dat minimaal 40 procent van de sponsorgelden naar het goede doel gaat.” En de rest, vroeg ik me af? Nou, dat werd gebruikt om de tocht te bekostigen. Dus eigenlijk betaal je als sponsor het vakantie- reisje van de deelnemers. Wellicht een beetje gechargeerd, maar daar komt het wel op neer. Lekker een actief reisje op kosten van de sponsors en dan ook nog onderweg je geweten afkopen. Lijkt mij een prima combinatie.

Natuurlijk, met het zwemmen in goor water om geld in te zamelen of met een groep fanatiekelingen de berg opklimmen vestig je zeker de aandacht op je. Helemaal als je nog de nodige media-attentie krijgt. Daar is natuurlijk niets mis mee. Ik vraag mij alleen met recht af wat nu het echte nettorendement is van zo’n sponsoractiviteit. Is het niet veel slimmer om gewoon ouderwets met een slimme collectebus met ingebouwd pinapparaat langs de deuren te gaan? Echte vrijwilligers die op deze manier bakken met geld ophalen. Of gewoon geld overmaken? Is minder sexy maar kan ook. En bij het geld inzamelen blijft op deze manier nauwelijks iets achter. Wellicht echt 2010, maar wel lekker effectief.

Pieter Waasdorp is managing director bij Renewd. In ChannelConnect beschouwt deze telecomveteraan – met jarenlange achtergrond in telecomdistributie – met een fraaie knipoog de actualiteit in het ICT-kanaal.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in